Anats S.A. Logo
Blog archive

Αντιμετώπιση της Υπεργλυκαιμίας στον Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1

Αντιμετώπιση της Υπεργλυκαιμίας στον Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1

 

Γενικές Πληροφορίες

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 (ΣΔτ1) αποτελεί τη συχνότερη μορφή διαβήτη σε παιδιά και εφήβους, αγγίζοντας ποσοστό άνω του 90% των περιπτώσεων. Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί και σε ενήλικες οποιασδήποτε ηλικίας.

Θεραπεία του ΣΔτ1

Η βασική θεραπευτική προσέγγιση στο ΣΔτ1 είναι η χορήγηση ινσουλίνης, που στοχεύει στην αντικατάσταση της φυσιολογικής παραγωγής της από τον οργανισμό.

Θεραπευτικοί Στόχοι

  • Γλυκαιμική Ρύθμιση: Ο στόχος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) είναι <7%, προσαρμοσμένος στις ανάγκες κάθε ατόμου για την αποφυγή συχνών υπογλυκαιμικών επεισοδίων.
  • Συνιστώμενα Επίπεδα Γλυκόζης:
    • 70-180 mg/dL για >70% του χρόνου (με μέτρηση CGM).
    • 80-130 mg/dL για γλυκόζη νηστείας.
    • 100-150 mg/dL πριν τον ύπνο.
    • 80-150 mg/dL δύο ώρες μετά το γεύμα, με ανώτατο όριο 180 mg/dL μία ώρα μετά.

Σε περιπτώσεις συχνών ή σοβαρών υπογλυκαιμιών, οι στόχοι πρέπει να προσαρμόζονται. Διαφορετικοί οργανισμοί (ADA, NICE, ISPAD) ενδέχεται να προτείνουν ελαφρώς διαφορετικά όρια.

  • Χρήση CGM: Ο επιθυμητός χρόνος σε επίπεδα γλυκόζης 70-180 mg/dL είναι >70%, ενώ η γλυκόζη <70 mg/dL πρέπει να περιορίζεται σε <4%, και η γλυκόζη <54 mg/dL σε <1%.

Παράγοντες που Επηρεάζουν την Εξατομίκευση των Στόχων

  • Καρδιαγγειακός κίνδυνος.
  • Ευθραυστότητα (frailty).
  • Πρόσβαση σε τεχνολογίες όπως αντλίες ινσουλίνης και συστήματα CGM.
  • Ιστορικό σοβαρών υπογλυκαιμιών.
  • Ικανότητα αναγνώρισης των συμπτωμάτων υπογλυκαιμίας.
  • Παρουσία ενδογενούς ινσουλίνης («περίοδος μέλιτος»).
  • Συμμόρφωση στη θεραπεία.

Σύνοψη Βασικών Σημείων

  • Η θεραπεία με ινσουλίνη ξεκινά άμεσα μετά τη διάγνωση για την αποφυγή κετοξέωσης.
  • Προτιμώνται εντατικοποιημένα σχήματα (πολλαπλές ενέσεις ή συνεχής υποδόρια έγχυση) έναντι απλούστερων σχημάτων.
  • Προ-αναμεμειγμένες ινσουλίνες χρησιμοποιούνται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις.
  • Κανένα σχήμα δεν μπορεί να μιμηθεί πλήρως τη φυσιολογική παραγωγή ινσουλίνης, αλλά τα σχήματα basal-bolus είναι τα πιο αποτελεσματικά.
  • Η βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου μειώνει σημαντικά τις επιπλοκές.
  • Απαραίτητη η εκπαίδευση σε διαχείριση κετοξέωσης και υπογλυκαιμιών.
  • Οι ανάγκες σε ινσουλίνη διαφέρουν και μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου.
  • Η δόση της ινσουλίνης προσαρμόζεται στη διατροφή και τη σωματική δραστηριότητα.
  • Χρήστες αντλιών πρέπει να γνωρίζουν πώς να διαχειρίζονται πιθανές βλάβες.
  • Η τακτική ιατρική παρακολούθηση είναι ζωτικής σημασίας, με έλεγχο HbA1c κάθε 3-4 μήνες.
  • Σε απομακρυσμένες περιοχές, η τηλεϊατρική μπορεί να συμβάλει στη διαχείριση του διαβήτη.
Leave your comment