Αντιμετώπιση της Υπεργλυκαιμίας στον Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1
Γενικές Πληροφορίες
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 (ΣΔτ1) αποτελεί τη συχνότερη μορφή διαβήτη σε παιδιά και εφήβους, αγγίζοντας ποσοστό άνω του 90% των περιπτώσεων. Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί και σε ενήλικες οποιασδήποτε ηλικίας.
Θεραπεία του ΣΔτ1
Η βασική θεραπευτική προσέγγιση στο ΣΔτ1 είναι η χορήγηση ινσουλίνης, που στοχεύει στην αντικατάσταση της φυσιολογικής παραγωγής της από τον οργανισμό.
Θεραπευτικοί Στόχοι
- Γλυκαιμική Ρύθμιση: Ο στόχος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) είναι <7%, προσαρμοσμένος στις ανάγκες κάθε ατόμου για την αποφυγή συχνών υπογλυκαιμικών επεισοδίων.
- Συνιστώμενα Επίπεδα Γλυκόζης:
- 70-180 mg/dL για >70% του χρόνου (με μέτρηση CGM).
- 80-130 mg/dL για γλυκόζη νηστείας.
- 100-150 mg/dL πριν τον ύπνο.
- 80-150 mg/dL δύο ώρες μετά το γεύμα, με ανώτατο όριο 180 mg/dL μία ώρα μετά.
Σε περιπτώσεις συχνών ή σοβαρών υπογλυκαιμιών, οι στόχοι πρέπει να προσαρμόζονται. Διαφορετικοί οργανισμοί (ADA, NICE, ISPAD) ενδέχεται να προτείνουν ελαφρώς διαφορετικά όρια.
- Χρήση CGM: Ο επιθυμητός χρόνος σε επίπεδα γλυκόζης 70-180 mg/dL είναι >70%, ενώ η γλυκόζη <70 mg/dL πρέπει να περιορίζεται σε <4%, και η γλυκόζη <54 mg/dL σε <1%.
Παράγοντες που Επηρεάζουν την Εξατομίκευση των Στόχων
- Καρδιαγγειακός κίνδυνος.
- Ευθραυστότητα (frailty).
- Πρόσβαση σε τεχνολογίες όπως αντλίες ινσουλίνης και συστήματα CGM.
- Ιστορικό σοβαρών υπογλυκαιμιών.
- Ικανότητα αναγνώρισης των συμπτωμάτων υπογλυκαιμίας.
- Παρουσία ενδογενούς ινσουλίνης («περίοδος μέλιτος»).
- Συμμόρφωση στη θεραπεία.
Σύνοψη Βασικών Σημείων
- Η θεραπεία με ινσουλίνη ξεκινά άμεσα μετά τη διάγνωση για την αποφυγή κετοξέωσης.
- Προτιμώνται εντατικοποιημένα σχήματα (πολλαπλές ενέσεις ή συνεχής υποδόρια έγχυση) έναντι απλούστερων σχημάτων.
- Προ-αναμεμειγμένες ινσουλίνες χρησιμοποιούνται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις.
- Κανένα σχήμα δεν μπορεί να μιμηθεί πλήρως τη φυσιολογική παραγωγή ινσουλίνης, αλλά τα σχήματα basal-bolus είναι τα πιο αποτελεσματικά.
- Η βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου μειώνει σημαντικά τις επιπλοκές.
- Απαραίτητη η εκπαίδευση σε διαχείριση κετοξέωσης και υπογλυκαιμιών.
- Οι ανάγκες σε ινσουλίνη διαφέρουν και μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου.
- Η δόση της ινσουλίνης προσαρμόζεται στη διατροφή και τη σωματική δραστηριότητα.
- Χρήστες αντλιών πρέπει να γνωρίζουν πώς να διαχειρίζονται πιθανές βλάβες.
- Η τακτική ιατρική παρακολούθηση είναι ζωτικής σημασίας, με έλεγχο HbA1c κάθε 3-4 μήνες.
- Σε απομακρυσμένες περιοχές, η τηλεϊατρική μπορεί να συμβάλει στη διαχείριση του διαβήτη.