Η μυϊκή δραστηριότητα ενεργεί ρυθμιστικά στις μικρές και μέτριες αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης. Διάφορες μελέτες έδειξαν ότι τα διαβητικά άτομα που είχαν μυϊκή δραστηριότητα παρουσίαζαν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση σε σύγκριση με διαβητικούς που είχα καθιστική ζωή. Το είδος της άσκησης που έχει ευνοϊκό αποτέλεσμα στη ρύθμιση της πίεσης είναι η ισοτονική όπως το περπάτημα , το κολύμπι , το ποδήλατο κ.α. Αντίθετα, η ιστομετρική αύξηση πχ η άρση βαρών έχει σαν αποτέλεσμα τις επικίνδυνες αυξήσεις στην αρτηριακή πίεση.
Η αρτηριακή πίεση παρουσιάζεται σε παχύσαρκους ή μη με σακχαρώδη διαβήτη τύπο 2 που εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη και υπερινσουλιναιμία. Έχει δειχθεί ότι η τακτική σωματική άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση ή στη χειρότερη μορφή καθυστερεί την εμφάνιση στους διαβητικούς. Αυτό έχει μεγάλη επίδραση στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρδιο-αγγειακών επιπλοκών.
Άλλη ευνοϊκή επίδραση της άσκησης είναι η μείωση εμφάνισης της αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων. Η μυϊκή δραστηριότητα αποτελεί το σημαντικότερο ερέθισμα για την ομαλή ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος και των νεύρων, ενώ βοηθάει στην δημιουργία αυξημένου δικτύου παράπλευρης κυκλοφορίας. Παράλληλα συμβάλλει σημαντικά στη μείωση των παραγόντων της θρομβογένεσης (ινωδογόνο), με απελευθέρωση του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου (t-PA). Αυτό έχει τεράστια σημασία αφού στον διαβητικό τύπο 2 η ανάπτυξη του “διαβητικού ποδιού” είναι συχνό φαινόμενο ενώ οι ακρωτηριασμοί μελών πραγματικότητα.
Πρέπει να τονιστεί ότι δεν χρειάζεται να γίνει κανείς δρομέας μικρών ή μεγάλων αποστάσεων ούτε να ξοδεύει 2 και 3 ώρες την ημέρα σε γυμναστήρια για να έχει τα οφέλη που αναφέραμε. Αρκεί μια μέτρια αλλά συστηματική προσπάθεια 3 έως και 5 φορές την εβδομάδα με διάρκεια μιας και περισσότερο ώρας. Το κέρδος υπάρχει. Αυτό γιατί η άσκηση όχι μόνο διατηρεί και βελτιώνει ένα υγιές σώμα αλλά θεραπεύει και το σώμα που πάσχει και την ψυχή που συμπάσχει.