Blog posts of '2022' 'Αύγουστος'

Τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως υποδηλώνει άλλωστε και το όνομά τους, οφείλονται σε δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Συγκεκριμένα, εκδηλώνονται όταν αυτό επιτίθεται σε ιστούς του σώματος, ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες ο ρόλος του είναι να τους προστατεύει.

Υπάρχουν τουλάχιστον 80 αναγνωρισμένα αυτοάνοσα νοσήματα, ωστόσο δεν είναι όλα εξίσου επικίνδυνα. Τα τέσσερα αυτοάνοσα νοσήματα που θα δείτε παρακάτω συνδέονται με σοβαρές επιπλοκές εάν δεν διαγνωστούν ή αντιμετωπιστούν έγκαιρα.

1. Νόσος του Graves

Η νόσος του Graves οφείλεται σε υπερδραστηριότητα του θυρεοειδούς αδένα. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Θυρεοειδούς, τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν επιπλοκές στην όραση και δερματικές αλλοιώσεις αλλά και συμπτώματα όμοια με αυτά του υπερθυρεοειδισμού (π.χ. αυξημένη όρεξη, έντονη εφίδρωση, ταχυκαρδία). Εάν δεν τεθεί υπό έλεγχο, η νόσος του Graves μπορεί να οδηγήσει σε απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές, όπως καρδιαγγειακές διαταραχές, θυρεοτοξική κρίση (υπερβολική αύξηση των παλμών της καρδιάς, της αρτηριακής πίεσης και της θερμοκρασίας του σώματος), προβλήματα στην εγκυμοσύνη και οστεοπόρωση.

2. Γιγαντοκυτταρική μυοκαρδίτιδα

Μελέτη του 2000 που εκπονήθηκε από ερευνητές στις ΗΠΑ υπέδειξε ότι η γιγαντοκυτταρική μυοκαρδίτιδα είναι το πλέον θανατηφόρο αυτοάνοσο νόσημα. Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Οργανισμό Σπανίων Παθήσεων, χαρακτηρίζεται από φλεγμονή του καρδιακού μυός και στα πρώιμα συμπτώματά της περιλαμβάνονται το πρήξιμο στους αστραγάλους, ο πόνος στο στήθος, οι καρδιοπαλμίες (γρήγορος ή ακανόνιστος καρδιακός παλμός), το έντονο αίσθημα κόπωσης και η δύσπνοια. Να σημειωθεί ότι η γιγαντοκυτταρική μυοκαρδίτιδα είναι αρκετά σπάνια.

3. Νόσος του Addison

Η νόσος του Addison, γνωστή και ως επινεφριδική ανεπάρκεια, χαρακτηρίζεται από την επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στα επινεφρίδια, δύο μικρούς αδένες που βρίσκονται ακριβώς επάνω από τα νεφρά και παράγουν ορμόνες απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία των οργάνων και των συστημάτων του ανθρώπινου σώματος. Εάν δεν αντιμετωπιστεί ή αν έχει παραμείνει αδιάγνωστη, η νόσος του Addison μπορεί να οδηγήσει σε επινεφριδική κρίση, μια επείγουσα και απειλητική για τη ζωή κατάσταση που οφείλεται στα υπερβολικά χαμηλά επίπεδα μιας ορμόνης που ονομάζεται κορτιζόλη. Η επινεφριδική κρίση μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανακοπή, εγκεφαλικό επεισόδιο, υποξία (ανεπαρκής πρόσληψη οξυγόνου και ανεπαρκής οξυγόνωση των ιστών), κώμα ή και αιφνίδιο θάνατο.

4. Κοκκιωμάτωση με πολυαγγειιτιδα

Γνωστή και ως Σύνδρομο Wegener, η κοκκιωμάτωση με πολυαγγειΐτιδα οφείλεται σε φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων στη μύτη, στα ιγμόρεια, στον λαιμό, στους πνεύμονες και στα νεφρά, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ροή αίματος σε ορισμένα όργανα του σώματος. Είναι αρκετά σπάνια και τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν το μούδιασμα στα άκρα, την αιματουρία, την ύπαρξη αίματος στο φλέγμα, τις πληγές ή μελανιές στο δέρμα, τον πυρετό, το αίσθημα κόπωσης και τη δύσπνοια.

Ποια αυτοάνοσα εκδηλώνονται πιο συχνά στις γυναίκες;

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Σχεδόν 4% των γυναικών θα αναπτύξουν ρευματοειδή αρθρίτιδα (RA) στη διάρκεια της ζωής τους, όπως έδειξε σχετική μελέτη. Η ασθένεια προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις και τα συμπτώματα αναπτύσσονται σε όλο το σώμα και ειδικά τα χέρια, τα δάχτυλα, τους αγκώνες, τα γόνατα και τα ισχία. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα διαφέρει από την οστεοαρθρίτιδα, μια εκφυλιστική πάθηση που προκαλεί φθορά στις αρθρώσεις.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, πυρετό, απώλεια βάρους και απώλεια της όρεξης. Οι θεραπείες βασίζονται σε αντιφλεγμονώδη φάρμακα που μειώνουν τη διόγκωση και τον πόνο, ανοσοκατασταλτικά και εργοθεραπεία για τη βελτίωση της κινητικότητας. Είναι σημαντικό επίσης να κάνετε αλλαγές στον τρόπο ζωής που αφορούν την άσκηση και τη διαχείριση του βάρους.

Λύκος

Οι 9 στους 10 πάσχοντες από Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο, το αυτοάνοσο που πλήττει τις αρθρώσεις, το δέρμα, τα νεφρά, την καρδιά, τους πνεύμονες, αλλά και πολλά ακόμη σημεία, είναι γυναίκες. Ο λύκος εκδηλώνεται με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, τα οποία μπορεί να εμφανιστούν και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις. Έτσι, ο γιατρός πρέπει να αποκλείσει αρχικά άλλες παθολογικές καταστάσεις με βάση το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τις εξετάσεις αίματος. Κάποια συμπτώματα είναι η υπερβολική κούραση, οι πονοκέφαλοι, η διόγκωση και ο πόνος στις αρθρώσεις, ο πυρετός, το πρήξιμο στα χέρια και τα πόδι, ο πόνος στο στήθος, η τριχόπτωση, το εξάνθημα σε σχήμα πεταλούδας στο πρόσωπο (μύτη και μάγουλα).

Η θεραπεία βασίζεται στην λήψη κορτικοστεροειδών και άλλων φαρμάκων που βοηθιούν στη μείωση της φλεγμονής, καταστέλλουν το ανοσοποιητικό και ελαχιστοποιούν τις βλάβες στα διάφορα όργανα.

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό επιτίθεται στο θυρεοειδή αδένα, προκαλώντας ανεπάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών (υποθυρεοειδισμός). Μερικοί άνθρωποι έχουν πρησμένο λαιμό (σύμπτωμα γνωστό και ως βρογχοκήλη). Άλλα συμπτώματα είναι η κόπωση, η αύξηση του βάρους, οι ορμονικές ανισορροπίες, πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις, κρύα χέρια και πόδια, ξηροδερμία, υπερβολική απώλεια μαλλιών, δυσκοιλιότητα, βραχνάδα. Τα ζητήματα συνήθως υποχωρούν με τη λήψη ορμονών.

Ψωρίαση

Είναι μια χρόνια πάθηση του δέρματος που προκαλεί ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό δερματικών κυττάρων και η μόνη αυτοάνοση εξίσου συχνή σε άνδρες και γυναίκες. Η συχνότερη μορφή δερματικής ψωρίασης είναι η ψωρίαση κατά πλάκας. Υπολογίζεται πως 8 στους 10 ασθενείς πάσχουν από αυτήν τη μορφή, η οποία χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία στο δέρμα κόκκινων πλακών που έχουν σαφή όρια και καλύπτονται από γκρι λέπια. Μπορεί να εμφανισθεί οπουδήποτε στο δέρμα, αλλά οι αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής και ο κορμός είναι οι περιοχές του σώματος όπου συνηθέστερα αναπτύσσονται οι χαρακτηριστικές πλάκες της.

Οι ήπιες μορφές αντιμετωπίζονται με ειδικές κρέμες και σαπούνια, αλλά οι μέτριες έως σοβαρές περιπτώσεις συνήθως απαιτούν ένα συνδυασμό τοπικών θεραπειών, θεραπειών με φως και φαρμάκων.

Ψωριασική αρθρίτιδα

Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει ψωρίαση για να προσβληθεί από ψωριασική αρθρίτιδα, το 40% όμως των πασχόντων από ψωρίαση ταλαιπωρούνται από αυτό το αυτοάνοσο. Συνήθως προσβάλλει τις μεγάλες αρθρώσεις και προκαλεί πόνο, δυσκαμψία, οίδημα και προοδευτική καταστροφή των αρθρώσεων. Η έγκαιρη θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα για τη μείωση της φλεγμονής και του οιδήματος.

Σύνδρομο Σιόγκρεν

Το σύνδρομο Σιόγκρεν (Sjögren) είναι μια συστηματική αυτοάνοση πάθηση που προσβάλλει κατ’ εξοχήν τους εξωκρινείς αδένες και προπαντός τους δακρυϊκούς και σιελογόνους αδένες. Το αποτέλεσμα είναι το άτομο να ταλαιπωρείται από ξηροφθαλμία και ξηροστομία. Η πάθηση οφείλεται σε ένα συνδυασμό γονιδίων και έκθεσης σε ιούς ή βακτήρια, είναι όμως πιθανό να παίζει κάποιο ρόλο και το ενδοκρινικό και το νευρικό σύστημα.

Η θεραπεία εξαρτάται από το μέρος του σώματος που επηρεάζεται. Η ξηροφθαλμία αντιμετωπίζεται με οφθαλμικές σταγόνες ή αλοιφές, αντιφλεγμονώδη και χειρουργική επέμβαση σε σοβαρές περιπτώσεις. Η ξηροστομία αντιμετωπίζεται με μάσημα τσίχλας ή καραμέλες, καθώς και φάρμακα που διεγείρουν τις σιελογόνους αδένες.

Σκληρόδερμα

Το Σκληρόδερμα ή Συστηματική Σκλήρυνση είναι ένα χρόνιο, αυτοάνοσο νόσημα του συνδετικού ιστού. Τα συμπτώματά του, τα οποία διαφέρουν από άτομο σε άτομο, μπορεί να είναι ορατά, όπως οι εμφανείς αλλοιώσεις του δέρματος ή μη ορατά, όπως η προσβολή των εσωτερικών οργάνων. Για την εκδήλωσή του ενοχοποιούνται κυρίως γονιδιακοί παράγοντες, περιβαλλοντικοί, μικροβιακοί και ιογενείς.

Το Σκληρόδερμα εκδηλώνεται με πάχυνση του δέρματος και στη συνέχεια γίνεται πιο σκληρό, χάνει την ελαστικότητα του μεταβάλλεται το χρώμα του και δίνει την εικόνα της δερματίνης. Σκλήρυνση του ιστού μπορεί επίσης να εκδηλωθεί στα νεφρά, τους πνεύμονες, την καρδιά και την γαστρεντερική οδό. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του πόνου και τη βελτίωση της αντοχής και της κινητικότητας.

Πηγή: https://www.onmed.gr/

Η ευλογιά των πιθήκων είναι σπάνια ιογενής λοίμωξη, η οποία μεταδίδεται κυρίως από άγρια ζώα που απαντώνται σε περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής.

Η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο γίνεται μέσω της επαφής με δερματικές βλάβες/σωματικά υγρά του πάσχοντος ή/και μολυσμένα αντικείμενα, καθώς και μέσω αναπνευστικών σταγονιδίων κατόπιν παρατεταμένης στενής επαφής σε μικρή απόσταση.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, πονοκέφαλο, μυαλγίες, οσφυαλγία, λεμφαδενοπάθεια, ρίγος και εξάντληση, ενώ συνήθως εμφανίζεται χαρακτηριστικό εξάνθημα 1 με 5 ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.

Παρότι δεν υπάρχει ειδική θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν πλήρως σε λίγες εβδομάδες.

Συμπτώματα

Από τη στιγμή που κάποιος μολυνθεί με τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων χρειάζεται να περάσουν 5 έως 21 μέρες για να εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα (συνήθως 6 με 13 ημέρες). Αυτά μπορεί να είναι:

• Πυρετός >38^οC
• Κεφαλαλγία
• Μυαλγίες
• Ραχιαλγία / Οσφυαλγία
• Διογκωμένοι λεμφαδένες (χαρακτηριστικό σημείο διαφορικής διάγνωσης από την ευλογιά)
• Ρίγος
• Καταβολή δυνάμεων
• Εξάνθημα (συνήθως παρουσιάζεται 1 με 3 ημέρες μετά την εμφάνιση του πυρετού). Συχνά προηγείται το δερματικού εξανθήματος, εμφάνιση βλαβών σε βλεννογόνους (π.χ. στοματικής κοιλότητας). Το εξάνθημα εντοπίζεται αρχικά στο κεφάλι και στο πρόσωπο και στη συνέχεια επεκτείνεται σε άλλα σημεία του σώματος συμπεριλαμβανομένων των παλαμών, των πελμάτων και των γεννητικών οργάνων. Οι δερματικές βλάβες αρχικά εμφανίζονται με τη μορφή κηλίδων (επίπεδες βλάβες) αλλάζουν σε βλατίδες (ανυψωμένες βλάβες) οι οποίες εξελίσσονται σε μικρές βλατίδες κυστίδια (φουσκάλες με υγρό ), φλύκταινες (φουσκάλες με πύον ) και στη συνέχεια σε εσχάρες (κρούστες) που τελικά υποχωρούν μόνες τους. Το εξάνθημα αυτό μερικές φορές συγχέεται με το εξάνθημα της ανεμευλογιάς.

Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος;
Η μετάδοση στην τρέχουσα επιδημική έξαρση γίνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο χωρίς να
έχει αναφερθεί εμπλοκή ζώων στη μετάδοση. Έτσι, ο κίνδυνος μετάδοσης από ζώα μη
προερχόμενα από Αφρική, είναι εξαιρετικά μικρός ή μηδενικός.
Όσοι ήρθαν σε επαφή με άνθρωπο-ασθενή ή νοσούν με Ευλογιά των Πιθήκων και
διατηρούν τρωκτικά (π.χ. ποντίκια, χάμστερς, ινδικά χοιρίδια, gerbils, τσιντσιλά) ή
λαγόμορφα (κουνέλια, λαγούς) θα πρέπει να αποφεύγουν την επαφή με αυτά τα ζώα για το
διάστημα του χρόνου επώασης (21 ημέρες από την τελευταία επαφή με κρούσμα) ή αν
διαγνωσθούν με τη νόσο για όση περίοδο θεωρούνται μεταδοτικοί μέχρι την ίαση και την
πλήρη άρση των περιορισμών επαφής.
Σημειώνεται ότι, ο χρόνος επώασης είναι το μέγιστο χρονικό διάστημα από την έκθεση στον
ιό μέχρι την εμφάνιση συμπτωμάτων και είναι 21 ημέρες για τον άνθρωπο.

Πηγή: https://eody.gov.gr/

Πως καταλαβαίνουμε ότι έχει λήξει το αντηλιακό;

Στη συσκευασία αναγράφεται η ημερομηνία λήξης. Αλλά όπως εξηγούν οι ειδικοί, δε σημαίνει απαραίτητα πως “κρατάει” μέχρι τότε. Αν για παράδειγμα το προϊόν λήγει μέσα σε έναν χρόνο, θα έχετε κατά νου πως – ειδικά το αντηλιακό – η λήξη θα έρθει νωρίτερα λόγω της υπερέκθεσής του στον ήλιο, στις υψηλές θερμοκρασίες αλλά και στην επαφή με βακτήρια. Αυτά μεταφέρονται κυρίως μέσω των χεριών μας αλλά και της επαφής με την άμμο.

Σύμφωνα με τον FDA, τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων, τα αντηλιακά λήγουν 3 χρόνια -το πολύ- μετά την ημερομηνία παραγωγής τους, μόνο αν διατηρηθούν σε σκιερό και δροσερό περιβάλλον και δεν ανοιχτούν.

Κι αν το έχω ανοίξει;

Τι γίνεται αν σου περίσσεψε αντηλιακό από πέρυσι και φέτος θέλεις να το χρησιμοποιήσεις; Θα πρέπει πρώτα να έχεις βεβαιωθεί ότι το αποθήκευσες σε καλές συνθήκες και πως είναι σε καλή κατάσταση για να το χρησιμοποιήσεις.

Πώς καταλαβαίνεις ότι έχει λήξει το αντηλιακό;

Από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Αν έχει κιτρινίσει, μυρίζει άσχημα, έχει πήξει τότε το πετάς στον κάλαθο των αχρήστων και αγοράζεις καινούριο. Επίσης, αν πριν την αποθήκευσή του δεν είχες καθαρίσεις τη συσκευασία και δη το στόμιο και σε αυτό υπάρχουν για παράδειγμα κολλημένα χαλίκια από την παραλία, δεν χρειάζεται να σου πούμε πως οι πιθανότητες να έχουν αναπτυχθεί βακτήρια είναι σημαντικά αυξημένες.

Αν χρησιμοποιήσεις ληγμένο αντηλιακό, ποιες οι συνέπειες;

Πρώτον, αν είναι ληγμένο, πέφτει ο δείκτης προστασίας του, άρα και η απόδοσή του. Επομένως, είσαι περισσότερο εκτεθειμένη στην ακτινοβολία του ήλιου, αφού το αντηλιακό δεν αποδίδει τα μέγιστα. Κι ενώ δηλαδή εσύ πιστεύεις πως έχεις βάλει με δείκτη προστασίας 50, στην πραγματικότητα να έχει πέσει στο 30.

Επίσης, αν το αντηλιακό έχει λήξει υπάρχουν πιθανότητες να παρουσιάσεις κάποια εξανθήματα.

Πάντως, υπάρχουν και οι αντίθετες γνώμες που υποστηρίζουν ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις το περσινό σου αντηλιακό με την ίδια αποτελεσματικότητα.

Όπως και να έχει, ένα είναι σίγουρο: θα πρέπει να αποθηκεύετε σωστά το αντηλιακό ενώ στην παραλία να μην το αφήνετε εκτεθειμένο στον ήλιο για πολλές ώρες.

Πηγή: https://healthstories.gr/

Οξεία Ηπατίτιδα άγνωστης αιτιολογίας σε παιδιά

Οδηγίες προς τους γονείς

Tις τελευταίες εβδομάδες παρατηρήθηκε ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός περιπτώσεων οξείας ηπατίτιδας σε παιδιά. Έχουν αναφερθεί κρούσματα σε χώρες της Ευρώπης, σε δύο Πολιτείες των ΗΠΑ και το Ισραήλ. Σε κανένα περιστατικό δεν τεκμηριώθηκε λοίμωξη από ιούς ηπατίτιδας (Α έως Ε) και δεν υπάρχει γνωστή συσχέτιση με ταξίδια ή έκθεση σε τοξικούς παράγοντες.

Προσβάλλονται παιδιά ηλικίας <16 ετών και τα συνήθη συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ίκτερο (κιτρινωπή χροιά δέρματος, επιπεφυκότων)
• Υπέρχρωση ούρων ή/και αποχρωματισμό των κοπράνων
• Κνησμό
• Αρθραλγία/μυαλγία
• Πυρετό
• Ναυτία, έμετο ή κοιλιακό άλγος
• Λήθαργο και/ ή απώλεια όρεξης

Οι γονείς και οι φροντιστές των μικρών παιδιών καλούνται να παρακολουθούν την υγεία τους, να είναι σε εγρήγορση για τυχόν εμφάνιση των συμπτωμάτων ηπατίτιδας (που αναφέρθηκαν) και σε περίπτωση υποψίας/ανησυχίας να επικοινωνούν με τον παιδίατρο.

Συστήνεται η συστηματική εφαρμογή των γενικών μέτρων πρόληψης-υγιεινής :

• τακτικό και σχολαστικό πλύσιμο χεριών με σαπούνι και νερό ή με αλκοολούχο διάλυμα (και ιδιαίτερα μετά τη χρήση τουαλέτας ή πριν την κατανάλωση/προετοιμασία φαγητού)
• αποφυγή επαφής των χεριών με το πρόσωπο (μάτια, μύτη, στόμα)
• κάλυψη της μύτης και του στόματος με χαρτομάντηλο κατά το βήχα ή το φτέρνισμα (αν δεν είναι διαθέσιμο, κάλυψη με το εσωτερικό του αγκώνα).
• αποφυγή κοινής χρήσης επιτραπέζιων σκευών (όπως ποτήρια, μαχαιροπίρουνα κλπ.)
• αποφυγή στενής επαφής με άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα λοίμωξης του αναπνευστικού ή του γαστρεντερικού
• επαρκής αερισμός χώρων, καθαρισμός επιφανειών

Συστήνεται τα παιδιά να έχουν κάνει όλα τα απαραίτητα για την ηλικία τους εμβόλια, σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών/Εφήβων.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, πριν από τον ίκτερο προηγείται μία γαστρεντερική διαταραχή, με εμετό, διάρροια και ναυτία.

Πληροφορίες για την έκβαση των κρουσμάτων βρίσκονται ακόμη σε φάση συλλογής. Από τα διαθέσιμα στοιχεία, προκύπτει πως οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν, αλλά το σύνδρομο μπορεί να εξελιχθεί σε οξεία ηπατική ανεπάρκεια και μεταμόσχευση ήπατος.

Λοιμώδεις παράγοντες

Με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα, η κύρια υπόθεση των ειδικών είναι πως υπάρχει κάποιος παράγοντας ο οποίος επηρεάζει το ανοσοποιητικό μικρών παιδιών με αδενοϊό, τα οποία - υπό φυσιολογικές συνθήκες - θα είχαν μία ήπια νόσηση. Υπό διερεύνηση βρίσκονται άλλοι λοιμώδεις ή τοξικοί παράγοντες.

Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί του ECDC, ο μηχανισμός πρόκλησης (παθογένεια) της νόσου και οι τρόποι μετάδοσης παραμένουν στο σκοτάδι. Η ασθένεια είναι αρκετά σπάνια και τα στοιχεία σχετικά με τη μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο παραμένουν ασαφή.

Δεν μπορεί, έτσι, να υπάρξει ακριβής εκτίμηση για τον βαθμό κινδύνου στον παιδικό πληθυσμό. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τις περιπτώσεις ηπατικής ανεπάρκειας και την ανάγκη μεταμόσχευσης σε κάποια περιστατικά, η πιθανή επίπτωση στα παιδιά με ηπατίτιδα θεωρείται τελικά υψηλή.

Με βάση την έλλειψη γνώσης για την αιτιολογία, τα παιδιά που έχουν νοσήσει και την πιθανή έκβαση, η οξεία ηπατίτιδα αποτελεί επί του παρόντος ένα ανησυχητικό γεγονός για τη Δημόσια Υγεία.

Επιδημιολογική επιτήρηση

Στο πλαίσιο αυτό οι ειδικοί, προτείνουν να υπάρξει επιδημιολογική επιτήρηση στις ευρωπαϊκές χώρες το συντομότερο δυνατό και να συγκεντρωθούν επιπλέον πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των τοξικολογικών αναλύσεων.

Θα πρέπει, επίσης, να σχεδιαστούν ειδικές μελέτες για τον εντοπισμό παραγόντων κινδύνου, για τη διερεύνηση των τρόπων μετάδοσης, για την περιγραφή του πλήρους κλινικού φάσματος και για το εάν το σύνδρομο έχει διαφορετική κλινική εικόνα, ανάλογα με την ηλικία ή άλλες καταστάσεις.

Προτείνεται εργαστηριακή ανάλυση για αδενοϊούς και για άλλους ιούς, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν ηπατίτιδα, αμέσως μετά την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων.

Συνιστάται ενίσχυση των πρακτικών υγιεινής, συμπεριλαμβανομένης της προσεκτικής υγιεινής των χεριών και της απολύμανσης των επιφανειών σε χώρους που υπάρχουν μικρά παιδιά.

Πηγή: https://eody.gov.gr/oxeia-ipatitida-paidia