-Copy-1.png)
Οι διεργασίες που αποσκοπούν στην ομαλή πορεία των λειτουργικών σκοπών του οργανισμού είναι:
- Διατήρηση της ομοιόστασης γλυκόζης
Δεν εμφανίζεται μεγάλη διακύμανση επιπέδων της γλυκόζης παρά τη μεγάλη ποσότητα κυκλοφορούσας και προσλαμβανούμενες από του μυς γλυκόζης, λόγω ισορροπίας της παραγωγής από το ήπαρ γλυκόζης με την κατανάλωση της από τους μυς. Μόνο σε βαριά και παρατεταμμένη άκηση η παραγωγή ξεπερνά την κατανάλωση με αποτέλεσμα μια χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα αύξηση του επιπέδου της γλυκόζης.
- Αποτελεσματικός μεταβολισμός του υποστρώματος
Ανάλογα με το είδος της άσκησης, καθορίζεται και το υπόστρωμα που θα χρησιμοποιηθεί. Οι παράγοντες που το καθορίζουν είναι επάρκεια του οξυγόνου και η αναγέννηση του αδεβιτριφωσφορικού οξέος. Επί μειώσεως του διαθέσιμου Ο2 , η οξείδωση γλυκόζης στο κυτταρόπλασμα αποκαθιστά ταχύτερα το υδρολυθέν ATP , από ότι η οξείδωση των ΕΛΟ στα μιτοχόνδρια και ως εκ τούτου κατά την έντονη άσκηση (περιορισμός διαθέσιμου Ο2), γλυκόζη είναι το κυριότερο καύσιμο. Αντίθετα σε ήπια άσκηση και παρατεταμένη, το κυριότερο καύσιμο. Αντίθετα σε ήπια άσκηση και παρατεταμένη, το κυριότερο καύσιμο είναι τα ΕΛΟ, γιατί σε ίση ποσότητα τα ΕΛΟ (λίπος) παρέχουν διπλάσια ενέργεια από ότι το γλυκογόνο.
- Επιβραδυνόμενη εξάντληση γλυκογόνου
Η διαφύλαξη του γλυκογόνου είναι πρώτη προτεραιότητα για αποφυγή μου μυϊκού καμάτου, ο οποίος εμφανίζεται επί εξαντλήσεως του μυϊκού γλυκογόνου κατά την άσκηση και επί αποκλεισμού καρδιοαναπνευστικών αιτιών. Ενεργοποιείται η νεογλυκογενετική οδός για την παροχή των απαιτούμενων ποσών γλυκόζης με τη συμμετοχή γλυκερόλης , αλανίνης και γαλακτικού οξέος , ώστε να περιορισθεί η χρησιμοποίηση του μυϊκού γλυκογόνου, αποτρέποντας την εξάντληση του. Επίσης, περιορισμός χρησιμοποίησης του μυϊκού γλυκογόνου συμβαίνει και με την αύξηση του ρυθμού οξείδωσης των ΕΛΟ.
Έτσι σε παρατεταμένη άσκηση χρησιμοποιείται γλυκόζη που προέρχεται τόσο από την νεογλυκογένεση όσο και από ΕΛΟ του λιπώδους ιστού και που αποτελούν της ασφαλιστικές δικλείδες με 2 στόχους : α) την επάρκεια υποστρώματος για παραγωγή ενέργειας και β) προστασία μυϊκού γλυκογόνου. Ο ρυθμός εναλλαγής του χρησιμοποιούμενου υποστρώματος συντελεί τη διαφύλαξη της ομοιόστασης γλυκόζης αφ’ ενός και την προσφορά της μεγαλύτερης δυνατής μεταβολικής αποτελεσματικότητας αφ΄ ετέρου.