-Copy-1.png)
Τι είδους άσκηση μπορεί να κάνει ο διαβητικός τύπου 2
Σωματική άσκηση δεν σημαίνει αθλητισμός . Χρειάζεται θέληση για απλές, συχνές προσπάθειες που συνδυάζουν το «τερπνόν μετά του ωφελίμου» δηλ. την ευχαρίστηση με το όφελος. Τέτοιες προσπάθειες είναι π.χ.
- να πηγαίνει κανείς για ψώνια ή στη δουλεία του όχι με το αυτοκίνητο αλλά περπατώντας.
- να κάνει ένα περίπατο μετά το πρωινό, το γεύμα ή το δείπνο αντί να διαβάζει εφημερίδα ή να βλέπει τηλεόραση.
- να ασχολείται με ελαφρές κηπουρικές εργασίες.
- να χρησιμοποιεί το ποδήλατο (χωρίς πολλές ανηφοριές) ή να κάνει κολύμπι σε πισίνα (μισή ώρα 2-3 φορές εβδομαδιαίως) και κατά προτίμηση με παρέα.
- ο χορός.
- να προτιμά τη σκάλα από το ασανσέρ.
- να μην αναθέτει σε άλλους τον περίπατο του σκύλου κ.α.
Η άθληση απαιτεί ενέργεια. Για την παραγωγή ενέργειας πρέπει να καούν θρεπτικές ουσίες. Η αποτίμηση αυτή σε ενέργεια γίνεται σε θερμίδες. Αναφέρουμε μερικές δραστηριότητες προσιτές στον διαβητικό τύπου 2, με την αντίστοιχη δαπάνη θερμίδων ανά 1’.
- Συνήθεις οικιακές εργασίες.
- Ελαφρά γυμναστική, βάδισμα με ρυθμό 3-4 χιλιόμετρα.
- Καθάρισμα τζαμιών, γυάλισμα παρκέ.
- Κολύμπι, χορός (βαλς).
- Τζόκινγκ, ορειβασία.
Μπορεί η άσκηση να είναι επικίνδυνη;
Οι πρόγονοί μας έλεγαν «ουδέν καλό αμιγές κακού». Η άσκηση προάγει, αποτρέπει και βελτιώνει όλα αυτά που προαναφέραμε, αρκεί αυτή να είναι κατάλληλα σχεδιασμένη για τον κάθε διαβητικό. Βασικός κανόνας εξακολουθεί να παραμένει το ότι κάθε άνθρωπος αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση. Δυνητικά κάθε σωματική ενασχόληση μπορεί να γίνει επικίνδυνη και γι’ αυτό χρειάζεται ενημέρωση και σχεδιασμό. Ο κίνδυνος προέρχεται είτε από απλό ατύχημα είτε λόγω άλλων παθολογικών καταστάσεων που συνυπάρχουν με τον σακχαρώδη διαβήτη και αγνοούνται. Ο κίνδυνος αυτός μπορεί να είναι για το διαβητικό έως και θανατηφόρος.
Κάθε διαβητικός τύπου 2 καλό είναι να επισκεφτεί το γιατρό του για να εξετασθεί προτού ξεκινήσει κάποιο πρόγραμμα μυικής άσκησης. Η επίσκεψη θα περιλαμβάνει την λήψη ιστορικού, λεπτομερή κλινική εξέταση, ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) ως επίσης και λοιπό έλεγχο για αποκάλυψη τυχόν επιπλοκών π.χ. αμφιβληστροειδο-πάθεια, λευκωματουρία κλπ. Πολλές φορές απαιτείται και μια ποσοτική εκτίμηση της μέγιστης ικανότητας του αρρώστου στην άσκηση. Αυτό επιτυγχάνεται με τη δοκιμασία κόπωσης. Έτσι μπορεί ο διαβητικός τύπου 2 να συμμετέχει σε αερόβιες ασκήσεις που σε ένταση να μη ξεπερνούν το 60% -70% της μέγιστης ικανότητας.