-Copy-1.png)
Απάντηση του ενδοκρινικού συστήματος κατά την άσκηση:
Λόγω αυξημένου αδρενεργικού ερεθισμού έχουμε:
Η αύξηση της αιματικής ροής στα ασκούμενα όργανα προκαλεί μείωση αιμάτωσης των οργάνων που συμβάλλουν στην κάθαρση των αντιρροπιστικών ορμονών (ήπαρ). Μεταβολές επίσης συμβαίνουν και στην γλυκαιμία – μείωση επιπέδων γλυκόζης λόγω υπερκατανάλωσης. Με το πέρας της άσκησης έχουμε αποκατάσταση στην έκκριση ινσουλίνης, η οποία συμβάλλει στην αποκατάσταση των αποθεμάτων του μυϊκού γλυκογόνου.
Η αλληλεπίδραση γλυκαγόνης – ινσουλίνης κατά την άσκηση συμβάλλει στην ρύθμιση της ηπατικής παραγωγής γλυκόζης και στα κυκλοφορούντα επίπεδα της. Καταστολή της έκκρισης γλυκογόνης με σωματοστατικής παραγωγής της γλυκόζης κατά 60% κατά τη διάρκεια της άσκηση με αποτέλεσμα παροδική υπογλυκαιμία , που δεν συμβαίνει λόγω αυξημένης έκκρισης κατεχολαμινών. Η αύξηση αυτή των κατεχολαμινών προκαλεί λιπόλυση, αύξηση ροής ΕΛΟ στους μυς για την παραγωγή ενέργειας, περιορίζοντας αισθητά την κατανάλωση γλυκόζης και προτρέποντας την υπογλυκαιμία.
Σε παρατεταμένη άσκηση έχει αναφερθεί ότι το βασικό «καύσιμο» για την παραγωγή ενέργειας είναι τα ΕΛΟ των οποίων η προσορά στην κυκλοφορία ρυθμίζεται από τα επίπεδα τον κατεχολαμινών και ινσουλίνης. Η ινσουλίνη αναστέλλει τη λιπόλυση, όταν όμως μειωθούν τα επίπεδα της άσκησης, αυξάνει ο ρυθμός αποδέσμευσης ΕΛΟ. Οι κατεχολαμίνες επηρεάζουν τόσο τα επίπεδα ΕΛΟ όσο και την λιπολυτική δραστηριότητα. Οι α-αποκλειστές αυξάνουν τα επίπεδα ΕΛΟ και την λιπολυτική δραστηριότητα, ενώ οι β-αποκλειστές τα ελαττώνουν. Ο συνδυασμός και τον δύο λόγω της υπεροχής της δράσης των β-αποκλειστών, ελαττώνει τα ΕΛΟ υποστηρίζοντας ότι όλη η διεργασία εξαρτάται από αδρενεργικού μηχανισμούς που ενεργοποιούνται μέσω ειδικού υποδοχέα κατεχολαμινών. Οι μεταβολές που συμβαίνουν σε μετά τους υποδοχείς επίπεδο, οδηγούν στην αύξηση της λιπόλυσης κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Η αυξημένη προσφορά ΕΛΟ προς το ήπαρ προκαλεί πρωτοπαθώς αύξηση κετονικών σωμάτων. Στην παραγωγή των κετονικών σωμάτων σημαντικό ρόλο έχει και η γλυκαγόνη της οποίας τα επίπεδα αυξάνουν στην παρατεταμένη αύξηση.
Η δράση της γλυκαγόνης κατά την άσκηση συμβαίνει, παρότι δεν αλλάζει η από το ήπαρ πρόσληψη ΕΛΟ, υποστηρίζοντας το ότι η δράση τους γίνεται μέσα στο ηπατικό κύτταρο.
Υπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και δρουν αδρενεργικοί μηχανισμοί με του οποίους κινητοποιείται το γλυκογόνο των μη ασκούμενων μυών παράγοντας γαλακτικό οξύ, το οποίο χρησιμοποιείται είτε ως καύσιμο είτε ως υπόστρωμα για την ηπατική νεογλυκογένεση.