Ποιες είναι οι αντενδείξεις για άσκηση στους διαβητικούς;

Υπάρχει όμως στην πράξη ένας μεγάλος αριθμός αντενδείξεων για άσκηση όπως π.χ.

• σε παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια θα πρέπει να αποφεύγονται οι προσπάθειες που ενέχουν τον κίνδυνο της αιμορραγίας , όπως ασκήσεις που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση (ανυψώσεις βαρών κ.α.)
• σε αυτόνομη νευροπάθεια με υπόσταση καλό είναι να αποφεύγονται ασκήσεις – κινήσεις με γρήγορη έγερση.
• σε περιφερική νευροπάθεια των κάτω άκρων χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή λόγω του κινδύνου τραυματισμού των ποδιών π.χ. σε αγροτικές εργασίες, ορειβασία, τζόκινγκ κ.α.
• σε καρδιακή ανεπάρκεια , αρρυθμίες , στηθαγχή ή πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου χρειάζεται τακτική καρδιολογική παρακολούθηση
• σε βαριά υπέρταση
• σε νεφρική ανεπάρκεια πρέπει η μυϊκή άσκηση να γίνεται με μεγάλη σύνεση και πάντα μετά την γνώμη του νεφρολόγου.

Ιδιαίτερη σημασία δίνεται όταν οι διαβητικοί τύπου 2 υποβάλλονται σε άσκηση και ευρίσκονται σε θεραπεία με αντιδιαβητικά δισκία.

Σε περίπτωση που η διάρκεια της άσκησης είναι μεγάλη ο κίνδυνος της υπογλυκαιμίας είναι ορατός. Για τον λόγο αυτό πριν την άσκηση να μειώνεται η δοσολογία του δισκίου και να προστίθεται υδατανθρακούχο γεύμα κατά την διάρκεια ή και αμέσως μετά την άσκηση. Ανάλογο φαινόμενο δυνατόν να συμβεί όταν ο διαβητικός τύπου 2 ευρίσκεται σε ινσουλινοθεραπεία.

Είναι επιβεβλημένο λοιπόν να γίνεται γλυκαιμικός έλεγχος πριν την σωματική άσκηση έτσι ώστε να αποφεύγονται μεταβολικές εκτροπές είτε προς την κατεύθυνση της υπεργλυκαιμίας είτε σε υπογλυκαιμικά επεισόδια.

Εκτός όταν των ανετέρω κινδύνων υπάρχουν όοταν είπαμε και τα ατυχήματα κατά την άσκηση. Το είδος της άσκησης, η ένταση , η διάρκεια έχουν σχέση με την συχνότητα και τη βαρύτητα των κακώσεων που μπορεί να είναι από απλό διάστρεμμα αρθρώσεως, κάκωση αυχένος έως βαρείες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή ρήξη κοίλου οργάνου.

Υπάρχουν άραγε απαγορευτικά επαγγέλματα;

Από το 1982 η πολιτική της ADA είναι « ο κάθε διαβητικός, θα μπορούσε να εξασκήσει οποιοδήποτε επάγγελμα για το οποίο είναι ο ίδιος ικανός και κατάλληλος». Στην καθημερινή πράξει ο κίνδυνος της βαρείας υπογλυκαιμίας είναι αυτός που καθιστά π.χ. το επάγγελμα του πιλότου, του ελεγκτού εναέριας κυκλοφορίας του οδηγού λεωφορείου, του οικοδόμου, του στρατιωτικού «δύσκολο ή ακατάλληλο». Επίσης, τον ίδιο κίνδυνο έχει και διαβητικός τύπου 2 που θέλει να ασχοληθεί με την υποβρύχια κατάδυση, τον αλεξιπτωτισμό, την ιστιοπλοΐα ή τα μηχανική αθλήματα (αν βέβαια η ηλικία και η γενικότερη υγεία του τα επιτρέπει). Ότι αφορά για την άδεια οδήγησης δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σε ότι αφορά την ερασιτεχνική. Η ελληνική Νομοθεσία για την απόκτηση επαγγελματικής άδειας εξαιρεί την δυνατότητα σ’ όσους χρησιμοποιούν ινσουλίνη ή πάσχουν από βαρύ  σακχαρώδη διαβήτη με επιπλοκές.

Με την πάροδο του χρόνων και την ανάπτυξη επιπλοκών πολλά επαγγέλματα αποκλείονται εξ ανάγκης αφού λόγω της μειωμένης δράσης δεν μπορεί π.χ. να εξασκήσει ο διαβητικός το επάγγελμά π.χ. του τυπογράφου, του χρυσοχόου , του ωρολογοποιού κ.α.

Για να μειωθούν τα μειονεκτήματα της μυϊκής προσπάθειας πρέπει να τηρούνται μερικές αρχές- συστάσεις όπως:

• να γνωρίζει ο διαβητικός την κατάσταση της υγείας του.
• ο σχεδιασμός της άσκησης
• η προοδευτικότητα στην άσκηση
• καλή περιποίηση των ποδιών με σωστά παπούτσια
• ενημε΄ρωση του περιβάλλοντος (επαγγελματικού, φιλικού , οικογενειακού)
• γνώση και εκπαίδευση του διαβητικού

Συμπερασματικα

Ο διαβητικός με τη γνώση και την εκπαίδευση μπορεί να ασκείται και να γεύεται τους καρπούς της άσκησης που είναι η σωματική και ψυχική ευεξία του ατόμου.