Blog posts of '2022' 'Νοέμβριος'

Πρόληψη και Θεραπεία των Επιπλοκών της νόσου

Επειδή ο ΣΔΤ 2 είναι μια πολύπλοκη νόσος, πέρα από τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας των αλλαγών στον τρόπο ζωής και της αντιδιαβητικής θεραπείας, είναι κρίσιμο να γίνεται έλεγχος για πιθανές επιπλοκές της νόσου. Χαρακτηριστικά:

• Οφθαλμολογική εξέταση: έλεγχος για συμπτώματα όπως θολή όραση, τυφλά σημεία και έλεγχος της πίεσης στα μάτια με στόχο να αποφευχθεί η εμφάνιση ή η επιδείνωση της αμφιβληστροειδοπάθειας.
• Έλεγχος της λειτουργίας των νεφρών (ουρολογικές και αιματολογικές εξετάσεις)
• Κλινική εξέταση για διακρίβωση της ύπαρξης διαβητικής νευροπάθειας. Ο γιατρός μπορεί να αναζητήσει και συμπληρωματικούς επιβαρυντικούς παράγοντες. Σκοπός είναι να περιοριστεί η εξέλιξη της νόσου με τον έλεγχο του πόνου και τη φροντίδα των άκρων.
• Το διαβητικό πόδι είναι μια κατάσταση που μπορεί να αποφευχθεί και να ελεγχθεί με τακτική φροντίδα των ποδιών. Η εξέταση των ποδιών θα πρέπει να είναι μέρος της ρουτίνας της επίσκεψης στο γιατρό. Αναφέρεται στο γιατρό αν τα πόδια είναι ερυθρά, ζεστά ή πρησμένα ή αν υπάρχει κάποιος τραυματισμός στο πόδι ή αν γενικά δεν αισθάνεστε καλά. Ο γιατρός θα σας καθοδηγήσει στην κατάλληλη αγωγή ώστε να αποφευχθεί περαιτέρω επιδείνωση.
• Έλεγχος και ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και των επιπέδων των λιπιδίων (χοληστερίνη, τριγλυερίδια). Καθώς ο διαβήτης αυξάνει των κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων, είναι καίρια η φαρμακευτική αντιμετώπιση αυτών των παραγόντων κινδύνου αν χρειαστεί.
• Διακοπή του καπνίσματος. Το κάπνισμα είναι αδιαμφησβήτητος παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου. Στην περίπτωση ενός διαβητικού ατόμου, οι πιθανότητες πολλαπλασιάζονται τόσο για μακροαγγειακές όσο και για μικροαγγειακές επιπλοκές (ακόμη και αν πρόκειται για παθητικούς καπνιστές). Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι διακοπής του καπνίσματος ενώ η προσέγγιση θα πρέπει να είναι και σε αυτή την περίπτωση εξατομικευμένη.
• Άμεση αντιμετώπιση πιθανών λοιμώξεων! Μια λοίμωξη μπορεί να απορρυθμιστεί τα επίπεδα σακχάρου και τα επίπεδα και να προκαλέσει επιπλέον επιπλοκές.

Σημαντικό! Η επίτευξη των γλυκαιμικών στόχων, η συμμόρφωση στις θεραπευτικές οδηγίες και η σχετική εκπαίδευση του ασθενούς, όπως επίσης και η τακτική παρακολούθηση των υπολοίπων παραγόντων κινδύνου είναι σημαντικές παράμετροι, ώστε να αποφευχθούν οι επιπλοκές του διαβήτη.

Πρόληψη Εμφάνισης του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2

Σύμφωνα με τις μεγαλύτερες και εγκυρότερες μελέτες που έχουν γίνει στο θέμα της πρόληψης του ΣΔΤ 2 (Finish Diabetes Prevention Study & Diabetes Prevention Programme) οι οδηγίες πρόληψης εμφάνισης της νόσου ορίζονται ως εξής:

• Επιτυγχάνουμε και διατηρούμε ένα φυσιολογικό σωματικό βάρος. Μπορούμε να αποτρέψουμε ή να καθυστερήσουμε την εμφάνιση ΣΔΤ 2 χάνοντας το 5-7% του περιττού σωματικού βάρους.
• Προσπαθούμε να κάνουμε κάποιας μορφής σωματική άσκηση π.χ. περπάτημα, αεροβική , κολύμπι. Ιδανικά η άσκηση πρέπει να είναι ήπιας/μέτριας έντασης, να διαρκεί τουλάχιστον 30-45 λεπτά και να επαναλαμβάνεται για τουλάχιστον 5 ημέρες την εβδομάδα.
• Επιλέγουμε νερό, τσάι, καφέ και περιορίζουμε τις μεγάλες ποσότητες χυμών, αναψυκτικών, αλκοολούχων ποτών και άλλων ροφημάτων που περιέχουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης.
• Προσπαθούμε να εντάξουμε στην καθημερινή μας διατροφή τουλάχιστον 3-5 μερίδες φρούτων και λαχανικών.
• Προτιμούμε τις φυσικές τροφές ως ενδιάμεσα γεύματα όπως φρούτο, γιαούρτι, ξηρούς καρπούς.
• Αποφεύγουμε τις επεξεργασμένες τροφές κυρίως, ό,τι πρέπει λευκή ζάχαρη και λευκό αλεύρι.

Πρόληψη εμφάνισης του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2

• Επιλέγουμε άπαχο κόκκινο κρέας, πουλερικά και ψάρια.
• Φροντίζουμε να εντάξουμε στη διατροφή μας πηγές φυτικών ινών π.χ. προϊόντα ολικής άλεσης, φρούτα και λαχανικά. Συστήνεται η ημερήσια κατανάλωση 15γρ. φυτικών ινών για κάθε 1000 θερμίδες που καταναλώνονται.
• Αποφεύγουμε τα κορεσμένα λιπαρά (π.χ. βούτυρο) και προτιμούμε τα πολυακόρεστα λιπαρά (π.χ. ελαιόλαδο, ηλιέλαιο) για κατανάλωση και μαγείρεμα.
• Το ποσοστό λίπους στη διατροφή μας πρέπει να είναι μικρότερο του 30% των προσλαμβανομένων θερμίδων ενώ το κορεσμένο λίπος δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 10%.
• Ελαττώνουμε ή / και διακόπτουμε το κάπνισμα.

Πότε θεωρείται ένα τρόφιμο υψηλό σε ζάχαρη:

Η Διεθνής Ομοσπονδία Διαβήτη ορίζει υψηλό σε ζάχαρη ένα τρόφιμο το οποίο περιέχει παραπάνω από 22,5γρ ζάχαρης ανά 100γρ. προϊόντος. Αυτό αφορά το σύνολο των σακχάρων του προϊόντος συμπεριλαμβανομένων και των σακχάρων φυσικής προέλευσης.

Πηγή: Greenpharmacy

Ως «υπογλυκαιμία» θεωρούνται τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Όταν είναι πολύ χαμηλά , το σώμα δυσκολεύεται να προσλάβει την ενέργεια που είναι απαραίτητη για να λειτουργήσει.

Η υπογλυκαιμία αποτελεί οξεία επιπλοκή του διαβήτη. Μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά και τείνει να έχει διαφορετικά συμπτώματα στο κάθε άτομο.

Τα κοινά συμπτώματα της υπογλυκαιμίας είναι:

-Εφίδρωση, ρίγος, τρέμουλο, ταχυπαλμία

-Νευρικότητα, ευερεθιστότητα

-Σύγχυση και παραλήρημα

-Ζάλη

-Αδυναμία / κόπωση

-Πείνα ή ναυτία

-Θολή όραση

-Πονοκέφαλος

Η υπογλυκαιμία μπορεί να είναι αποτέλεσμα διάφορων αιτιών π.χ. παράλειψη γευμάτων, έντονη σωματική άσκηση, κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ ή ως συνέπεια θεραπείας για το διαβήτη όπως έγχυση μεγαλύτερης από την αναγκαία δόση ινσουλίνης. Αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρότερες καταστάσεις (π.χ. απώλεια συνείδησης, επιληπτική κρίση, σπασμούς) κάτω από τις οποίες το άτομο ίσως χρειαστεί να νοσηλευτεί.

Τι να κάνουμε σε περίπτωση υπογλυκαιμίας;

• Μέτρηση του σακχάρου για να διαβεβαιωθούμε την υπογλυκαιμία.
• Καταναλώνουμε 15-20 γραμμάρια γλυκόζης (ή απλούς υδατάνθρακες). Ένα ρόφημα με ζάχαρη, ένα γλυκό, χυμός ή τζελ δισκία γλυκόζης μπορούν να βοηθήσουν.
• Ελέγχουμε ξανά το σάκχαρο μετά από 15 λεπτά. Αν η υπογλυκαιμία συνεχίζει, επαναλαμβάνουμε τα προηγούμενα βήματα.
• Όταν το σάκχαρο επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα, τρώμε ένα μικρά σνακ (αν το προγραμματισμένο γεύμα απέχει 1 ή 2 ώρες) και ενημερώνουμε το γιατρό.

Άλλες επιπλοκές

• Άτομα με ΣΔΤ 2 έχουν επίσης σημαντικό κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης και καταγμάτων, δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς, προβλημάτων στα ούλα και τα δόντια, ενώ είναι πιο επιρρεπή σε μολύνσεις από μικροοργανισμούς.
• Αρκετά άτομα με ΣΔΤ 2 παρουσιάζουν ηπατικά προβλήματα.
• Ο ΣΔ έχει συσχετιστεί με άλλα προβλήματα υγείας όπως άπνοια κατά τον ύπνο, κατάθλιψη και άνοια, στυτική δυσλειτουργία (η οποία θεωρείται και ως μορφή νευροπάθειας)
• Οι γυναίκες με ΣΔΤ 2 πρέπει να έχουν ρυθμισμένες τιμές σακχάρου πριν την εγκυμοσύνη. Διαφορετικά, η υπεργλυκαιμία μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο βάρος για το έμβρυο, άρα και σε δύσκολη γέννα και απότομη πτώση της τιμής του σακχάρου για το μωρό αμέσως μετά. Επιπλέον, τα μωρά που γεννιούνται έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη στο μέλλον.

Στόχοι της Θεραπείας του ΣΔΤ 2

Η θεραπεία αποσκοπεί στο να ανακουφίσει τα συμπτώματα, να αποτρέψει τις επιπτώσεις του διαβήτη και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Βασίζεται σε συνδυασμό πολλών παραγόντων ενώ στους στόχους της θεραπείας περιλαμβάνονται:

• Καλός γλυκαιμικός έλεγχος, δηλαδή ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου του αίματος και η διατήρηση των τιμών αυτών κοντά στις φυσιολογικές.
• Περιορισμός των πιθανοτήτων υπογλυκαιμίας.
• Άμεση ρύθμιση παραγόντων κινδύνου όπως υπέρταση και υπερλιπιδαιμία.
• Τακτικός έλεγχος για ανίχνευση πιθανών επιπλοκών και άμεση αντιμετώπιση.

Σημαντικό! Το πλάνο θεραπείας πρέπει να είναι εξατομικευμένο και προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τις ικανότητες του κάθε ασθενούς. Βασικό λοιπόν συστατικό στην αντιμετώπιση του ΣΔΤ 2 είναι ότι και ο ίδιος ο ασθενής θα συμμετέχει ενεργά στο πλάνο θεραπείας. Το θεραπευτικό πλάνο θα πρέπει επίσης να αναδιαμορφώνεται ανάλογα με τις αλλαγές που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ή αν προκύψουν  νέα δεδομένα στην πορεία της νόσου.

Πηγή : Greenpharmacy

Φαρμακευτική Αγωγή

Τα άτομα με ΣΔΤ 2 , αν διαγνωστούν σε αρχικό στάδιο, μπορούν να αναστρέψουν τη νόσο με σωστή διατροφή και σωματική άσκηση. Ωστόσο, αν αυτές τις αλλαγές δεν επιτευχθεί ο γλυκαιμικός στόχος, ο γιατρός θα συστήσει αντιδιαβητική θεραπεία με φάρμακα.

Οι ασθενείς με ΣΔΤ 2 συνήθως ξεκινούν τη θεραπεία με αντιδιαβητικά δισκία από το στόμα. Ανάλογα την πορεία της νόσου και την αποτελεσματικότητα της αρχικής επιλογής φαρμάκου, μπορεί να χρειαστεί προσαρμογή της μονοθεραπείας (π.χ. αύξηση δόσης ή αλλαγή φαρμάκου λόγω δυσανεξίας) ή συνδυασμός δυο ή και περισσοτέρων φαρμάκων από το στόμα.

• Υπάρχει μεγάλο εύρος αντιδιαβητικών φαρμάκων για χρήση από το στόμα.
• Κάθε κατηγορία αντιδιαβητικού φαρμάκου έχει διαφορετικό μηχανισμό δράσης αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι συμπληρωματικός.
• Π.χ. ενίσχυση της έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας, επιβράδυνση της απορρόφησης των υδατανθράκων από τις τροφές, διευκόλυνση της αποβολής του σακχάρου κλπ.

Φαρμακευτική Αγωγή

• Ορισμένες κατηγορίες έχουν εντυπωσιακά αποτελέσματα όχι μόνο στη ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου, αλλά και στην αποφυγή των επιπλοκών της νόσου.
• Ο γιατρός είναι αυτός που επιλέγει την καταλληλότερη φαρμακευτική θεραπεία και την προσαρμόζει στις ανάγκες του κάθε ασθενούς.
• Η αποτελεσματικότητα της κάθε θεραπείας θα πρέπει να αξιολογείται συχνά (ιδανικά κάθε τρίμηνο) λαμβάνοντας υπόψη τις τιμές των μετρήσεων σακχάρου, γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και ίσως και άλλων δεικτών που ο γιατρός θα αποφασίζει.

Δεδομένου ότι ο διαβήτης είναι μια εξελισσόμενη νόσος, δεν είναι προκαθορισμένη η αποτελεσματικότητα των αντιδιαβητικών δισκίων από το στόμα. Έτσι, όταν η υπεργλυκαιμία δεν μπορεί πλέον να ελεγχθεί με αγωγή από το στόμα, μπορεί να συστηθεί έναρξη ενέσιμης αγωγής.

• Η ινσουλίνη χορηγείται με υποδόρια έγχυση μέσω μιας ποικιλίας βελονών, πενών ακόμη και αντλιών συνεχούς έγχυσης.
• Ο γιατρός καθορίζει τον τύπο και τη δοσολογία (και τις προσαρμογές της δοσολογίας) της ινσουλίνης ανάλογα με τις διατροφικές συνήθειες, τον τρόπο ζωής αλλά και τους γλυκαιμικούς στόχους που έχουν τεθεί.
• Εκτός από την ινσουλίνη, κυκλοφορούν και άλλα αντιδιαβητικά φάρμακα σε ενέσιμη μορφή.

Τα τελευταία χρόνια, έχουν προστεθεί και νεότερα φαρμακευτικά σκευάσματα που συμμετέχουν τόσο στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου όσο και σε άλλες πιθανές συνυπάρχουσες καταστάσεις, με χαρακτηριστικότερη όλων τη ρύθμιση του σωματικού βάρους.

Αυτοέλεγχος

Ένας ασθενής με ΣΔΤ 2 δεν είναι απαραίτητο να ελέγχει τα επίπεδα σακχάρου πριν τη λήψη των αντιδιαβητικών δισκίων. Περιπτώσεις ΣΔΤ 2 που ενδέχεται να απαιτείται αυτοέλεγχος (με τη βοήθεια ενός μετρητή σακχάρου ή κάποιου άλλου συστήματος μέτρησης και καταγραφής):

• Αν ο ασθενής ξεκινήσει αγωγή με ινσουλίνη
• Αν υπάρχει υποψία υπογλυκαιμίας
• Αν ο ασθενής παίρνει άλλη φαρμακευτική αγωγή που μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία (κυρίως αν ο ασθενής οδηγεί ή χειρίζεται μηχανήματα)
• Αν πρόκειται για έγκυο γυναίκα ή για γυναίκες που προγραμματίσουν μια εγκυμοσύνη.

Σημαντικό είναι ο ασθενής να εκπαιδευτεί στο πώς να χειρίζεται σωστά το μετρητή σακχάρου, πώς να ακολουθεί τη σωστή τεχνική προετοιμασίας της μέτρησης και στο πώς να ερμηνεύει τα αποτελέσματα της μέτρησης.

Πηγή: Greenpharmacy

Αλλαγές στον τρόπο ζωής – Διατροφή

Η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών έχει πολύ συμαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του διαβήτη. Το διατροφικό πλάνο πρέπει να καθορίζεται από το γιατρό μαζί με τον ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη την καθημερινότητα του ασθενούς, τον τρόπο ζωής και τις ανάγκες για γλυκαιμική ρύθμιση.

Προϋπόθεση της επιτυχημένης εφαρμογής του διατροφικού πλάνου είναι η εκπαίδευση του ασθενούς τόσο ως προς τη νόσο όσο και ως προς τη σχέση της νόσου με την διατροφή: πως επηρεάζονται τα επίπεδα γλυκόζης ανάλογα με τις διατροφικές τροφές, ποιες τροφές πρέπει να αποφευχθούν/ περιοριστούν και ποιες πρέπει να προτιμώνται, τι ποσότητες από την κάθε ομάδα τροφίμων μπορούν να καταναλώνονται και πόσο συχνά πρέπει να είναι τα γεύματα.

• Για παράδειγμα, τροφές που θα πρέπει να περιοριστούν είναι τρόφιμα υψηλά σε αλάτι, ζάχαρη και κορεσμένα λιπαρά. Θα πρέπει να καταναλώνονται μεγαλύτερες ποσότητες λαχανικών και άπαχων πρωτεϊνών και λιγότεροι υδατάνθρακες κλπ.
• Πέρα από τη διατροφή, καλό θα ήταν να διευκρινιστεί και το θέμα της κατανάλωσης αλκοόλ. Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα υπογλυκαιμίας, να αυξήσει το βάρος ή ακόμη και να οδηγήσει σε υπεργλυκαιμία. Συνίσταται λοιπόν προσοχή στην κατανάλωση αλκοόλ από του ασθενείς με διαβήτη ενώ θα πρέπει να συμβουλευθούν το γιατρό για τις ποσότητες και τη συχνότητα κατανάλωσης.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής – Επίτευξη και διατήρηση Φυσιολογικού Σωματικού Βάρους

Δεδομένου ότι οι περισσότεροι ασθενείς με ΣΔΤ 2 έχουν αυξημένο σωματικό βάρος, πρέπει ο σχεδιασμός του διατροφικού πλάνου να στοχεύει και σε μείωση του βάρους (άρα ρύθμισης της πίεσης και των λιπιδίων).

• Μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και η ήπια απώλεια σωματικού βάρους μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη του προδιαβήτη σε ΣΔΤ 2 αλλά και την ίδια την εξέλιξη του διαβήτη.
• Η απώλεια 5% του αρχικού σωματικού βάρους, βελτιώνει το γλυκαιμικό έλεγχο και περιορίζει την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή.
• Ανάλογα την περίπτωση , χειρουργικές επεμβάσεις (βαριατρική χειρουργική) προτείνονται για ασθενείς με μεγάλο βαθμό παχυσαρκίας. Στόχος η μεγάλη απώλεια βάρους και ο άμεσος γλυκαιμικός έλεγχος.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής – Σωματική Άσκηση

• Η μέτριας έντασης αλλά συστηματική άσκηση βοηθά σημαντικά στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου του αίματος. Μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση βελτιώνει την ευαισθησία των ιστών στην ινσουλίνη και μειώνει τα επίπεδα ινσουλίνης σε κατάσταση νηστείας και μετά τα γεύματα.
• Η άσκηση ελαττώνει επίσης τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου καθώς βελτιώνει το λιπιδαιμικό προφίλ και τα επίπεδα αρτηριακής πίεσης στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη. Αν συνδυαστεί με αλλαγές στην διατροφή, βοηθά στην καύση λίπους.
• Συνολικά η άσκηση συμβάλλει σημαντικά στην επίτευξη του γλυκαιμικού στόχου στα άτομα με ΣΔΤ 2.
• Είναι καλό τα άτομα με διαβήτη να συμβουλευτούν το γιατρό τους σχετικά με το είδος, τον τρόπο και την χρονική διάρκεια της άσκηση που πρέπει να ακολουθήσουν. Για παράδειγμα, η ένταση της άσκησης θα πρέπει να προσδιοριστεί ανάλογα τις ανάγκες και τη φυσική κατάσταση του ατόμου.

Πηγή: Greenpharmacy

Τα κριτήρια για την διάγνωση του Διαβήτη τύπου 2 είναι:

Σάκχαρο νηστείας

• Ο ασθενής δεν πρέπει να έχει φάει για τουλάχιστον 8 ώρες πριν την εξέταση αίματος. Για ένα άτομο χωρίς διαβήτη, οι φυσιολογικές τιμές του σακχάρου νηστείας είναι κάτω από 100mg/dL. Όταν ο μεταβολισμός του σακχάρου διαταραχθεί, οι τιμές αυτές αυξάνουν σταδιακά, μέχρι που το σάκχαρο νηστείας ξεπερνά τα 125mg/dL. Τιμές σακχάρου νηστείας από 126mg/dL σημαίνουν πιθανά ύπαρξη διαβήτη.
• Μικρή αύξηση στο σάκχαρο μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες όπως λοίμωξη, τραύμα και άλλες στρεσογόνες αιτίες. Κατ’ επέκταση μια τιμή σακχάρου νηστείας πάνω από 126mg/dL θα πρέπει να επιβεβαιωθεί με επανάληψη της μέτρησης σε διαφορετική μέρα.

Δοκιμασία ανοχής γλυκόζης από το στόμα («καμπύλη σακχάρου»)

• Αφού ληφθεί μια μέτρηση σακχάρου σε κατάσταση νηστείας, χορηγούνται στον εξεταζόμενο 75 γραμμάρια γλυκόζης σε νερό. Στη συνέχεια μετριέται το σάκχαρο στις επόμενες 2 ώρες.
• Τιμές μεταξύ 140-199 mg/dL θεωρούνται προδιαβητική κατάσταση.
• Αν η τιμή του σακχάρου, 2 ώρες μετά την κατανάλωση γλυκόζης, είναι πάνω από 200 mg/dL, τότε αυτό αποτελεί κριτήριο διάγνωσης διαβήτη.

Τυχαία μέτρηση του σακχάρου

• Ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας ή τη λήψη φαγητού, μια τυχαία τιμή σακχάρου αφορά στιγμιαίους παράγοντες όπως το είδος της τροφής που καταναλώθηκε ή την σωματική άσκηση που μπορεί να προηγήθηκε. Επίσης μπορεί να διαφέρει από μια επόμενη μέτρηση, ακόμη και αν η χρονική απόσταση των δύο μετρήσεων είναι πολύ μικρή. Ωστόσο, έχει σημασία η διερεύνηση μιας τυχαίας μέτρησης πάνω από 200mgldL όταν αναφέρει και συνοδά συμπτώματα διαβήτη.

Σημαντικό!Όταν συνυπάρχουν ταυτόχρονα υψηλές τιμές σακχάρου νηστείας (100-125mh/dL) και διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη κατά την καμπύλη σακχάρου (140-199mg/dL), ο κίνδυνος εκδήλωσης ΣΔΤ 2 στο άμεσο μέλλον είναι πολύ υψηλός.

Γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη

• Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) είναι μια ειδική εξέταση αίματος και μετρά το ποσοστό της αιμοσφαιρίνης του αίματος στην οποία έχει προσκολληθεί γλυκόζη. Η μέτρηση αυτή δείχνει τις διακυμάνσεις των τιμών του σακχάρου τους τελευταίους 3 μήνες πριν την εξέταση.
• Φυσιολογικά, ένα υγιές άτομο εμφανίζει τιμή μικρότερη του 5,6% . Όταν υπάρχει προδιάθεση για σάκχαρο (προδιαβήτης), η τιμή αυξάνεται μεταξύ του 5,7%- 6,4%. Όταν ένας ασθενής εμφανίζει ΣΔΤ 2 , η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη συνήθως ξεπερνά το 6,5%.
• Σύμφωνα με την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρείας δεν θα πρέπει να υπάρχουν καταστάσεις που καθιστούν τη μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης αναξιόπιστη (π.χ. μεσογειακή δρεπανοκυτταρική αναιμία, ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, ανεπάρκεια σιδήρου, νεφρική δυσλειτουργία κ.α.)
• Επιπλέον, φαίνεται ότι τιμές <6,5% δεν αποκλείουν την ύπαρξη ΣΔ. Γι’ αυτό και για τη διάγνωση ενός ατόμου, η μέτρηση της αξιολογείται συνδυαστικά με τις μετρήσεις σακχάρου του αίματος.

Συμπληρωματικές εξετάσεις

Λειτουργούν συμπληρωματικά στους παραπάνω ελέγχους και αφορούν ανάλυση ούρων (παρουσία γλυκόζης), μέτρηση κετόνων και έλεγχο των τιμών των λιπιδίων του αίματος π.χ. χοληστερίνη. Πέραν των μετρήσεων – ελέγχων και της επανάληψης αυτών αν χρειαστεί, ο ασθενής θα πρέπει να ερωτηθεί και για το αν παρουσιάζει συμπτώματα διαβήτη. Επίσης, σημαντική είναι και η αναλυτική εκτίμηση του ιστορικού και της καθημερινότητας του ασθενούς.

Πηγή: Greenpharmacy

Επιπλοκές του Σακχαρώδη Διαβήτη

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια ασθένεια η οποία, αν μένει αρρύθμιστη, οδηγεί σε σημαντικές επιπτώσεις στη λειτουργία πολλών οργάνων. Οι επιπτώσεις του διαβήτη μπορούν να χωριστούν σε μικροαγγειακές και μακροαγγειακές, δηλαδή σε επιπτώσεις που οφείλονται σε βλάβη μικρών και μεγάλων αγγείων αντίστοιχα. Οι μικροαγγειακές επιπλοκές συνήθως προηγούνται των μακροαγγειακών.

Μικροαγγειακές Επιπλοκές

Τυπικές μικροαγγειακές επιπλοκές θεωρούνται:

Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

• Πρόκειται για θρομβώσεις και αιμορραγίες στα μικρά αγγεία που βρίσκονται στο βυθό του ματιού.
• Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια μπορεί να επηρεάσει 1 στους 3 ασθενείς με ΣΔΤ 2.
• Οι βλάβες των αγγείων αυτών μπορούν να προκαλέσουν δυσλειτουργία του αμφιβληστροειδούς με μείωση της όρασης και σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε τύφλωση (αναστρέψιμη). Πρόκειται λοιπόν για μια προοδευτική νόσο, η οποία, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για την όραση.
• Ο σακχαρώδης διαβήτης πιθανόν να εμπλέκεται και σε άλλες παθήσεις των ματιών, όπως το γλαύκωμα και ο καταρράκτης.

Διαβητική νεφροπάθεια

• Η υπεργλυκαιμία έχει επίπτωση στα μικρά αιμοφόρα αγγεία των νεφρών μειώνοντας τη λειτουργικότητα τους. Κατ’ επέκταση, τα νεφρά δυσκολεύονται να φιλτράρουν ουσίες που δεν χρησιμεύουν στον οργανισμό π.χ. πλεόνασμα νερού, χημικές ουσίες.
• Αν τα επίπεδα γλυκόζης παραμένουν υψηλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, η νεφρική λειτουργία χειροτερεύει και μπορεί να εμφανίζονται συμπτώματα, όπως το οίδημα στα πόδια.
• Η νόσος αυτή των νεφρών εξελισσόμενη μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρεια. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με διαβήτη έχουν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες για την εμφάνιση νεφρικής νόσου τελικού σταδίου και αιμοκάθαρση.

Διαβητική νευροπάθεια

• Ο διαβήτης μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα νεύρα σε όλο το σώμα επηρεάζοντας πολλές λειτουργίες του σώματος π.χ. προβλήματα στην πέψη, στυτική δυσλειτουργία , προβλήματα στην κύστη κλπ.
• 1 στους 4 ασθενείς με ΣΔΤ 2 παρουσιάζει συμπτώματα που παραπέμπουν σε νευροπάθεια κατά της διάγνωσης.
• Περιφερική νευροπάθεια: Αποτελεί τη συνηθέστερη μορφή διαβητικής νευροπάθειας (75% των περιπτώσεων) και εμφανίζεται συνήθως στα άκρα και κυρίως στα δάχτυλα των ποδιών.
• Τα συνήθη συμπτώματα είναι κάψιμο, μυρμήγκιασμα/ μούδιασμα στα δάχτυλα, ευαισθησία στην αφή (στις άκρες των δαχτύλων) και απώλεια πλευρές του σώματος.
• Η διαβητική νευροπάθεια συνοδεύεται και από (νευροπαθητικός πόνος)

Διαβητικό Πόδι

• Η επιπλοκή αυτή ξεκινά συνήθως με μια εκδορά, που μπορεί να μην γίνει αντιληπτή λόγω απουσίας αίσθησης. Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, και σε συνάρτηση με την αργή επούλωση εξαιτίας της υπεργλυκαιμίας, μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές, όπως έλκη και σοβαρές μολύνσεις.
• Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια μόλυνση που έχει προχωρήσει σε μη διαχωρίσιμο σημείο μπορεί να καταλήξει σε ακρωτηριασμό.
• Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη έχουν 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για ακρωτηριασμό από τα άτομα χωρίς διαβήτη.

Μακροαγγειακές Επιπλοκές

Οι μακροαγγειακές επιπλοκές συχνά οφείλονται, εκτός του διαβήτη, και σε άλλους παράγοντες κινδύνου που συνυπάρχουν , όπως αυξημένη αρτηριακή πίεση, υπερλιπιδαιμία, κάπνισμα αλλά και κληρονομικότητα.

Καρδιαγγειακή Νόσος

• Τα άτομα με ΣΔΤ 2 έχουν 2-3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών επεισοδίων (έμφραγμα ή εγκεφαλικό)
• Η συχνότητα είναι παρόμοια με αυτή που εμφανίζουν ασθενείς με ιστορικό προηγούμενου εμφράγματος ή εγκεφαλικού.

Αυτό συμβαίνει γιατί όταν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα παραμένουν υψηλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυξάνονται οι πιθανότητες εμφάνισης αθηρωματικής πλάκας και απώλειας της ελαστικότητας των αιμοφόρων αγγείων. Όταν συνυπάρχουν και άλλου παράγοντες κινδύνου όπως παχυσαρκία, υψηλή πίεση, υψηλή χοληστερίνη και κάπνισμα, τότε οι πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου πολλαπλασιάζονται.

Πηγή : Greenpharmacy

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση συμπτωμάτων διαβήτη τύπου 2;

Παράγοντες κινδύνου

• Ηλικία («διαβήτης ενηλίκων»)
• Ο ΣΔΤ 2 μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, φαίνεται όμως ότι είναι πιο συχνός μετά τα 40-45 έτη. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει αναφερθεί αύξηση των περιπτώσεων ΣΔΤ 2 σε νεότερους ενήλικες, παιδία και εφήβους. Μπορεί οι ορμόνες στην εφηβεία να συνδέονται με μικρές αυξήσεις της αντοχής στην ινσουλίνη, κυριότερος όμως παράγοντας για την εμφάνιση του διαβήτη σε μικρότερες ηλικίες είναι η παχυσαρκία, η κακή διατροφή και ο καθιστικός τρόπος ζωής.
• Επιπλέον, με το πέρασμα των χρόνων, το σώμα μας γίνεται λιγότερο ανεκτικό στα σάκχαρα, συνεπώς μπορεί να εμφανίζεται μια τάση αυξημένων επίπεδων σακχάρου.

• Οικογενειακό ιστορικό διαβήτη
• Άτομα με άμεσο οικογενειακό ιστορικό(δηλαδή συγγενείς πρώτου βαθμού) έχουν 2-6 φορές περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης ΣΔΤ 2 .
• Παχυσαρκία
• Το περιττό βάρος (κυρίως όταν το λίπος έχει συσσωρευθεί στην κοιλιακή περιοχή – σπλαχνικό λίπος) μπορεί να οδηγηθεί σε αντίσταση στην ινσουλίνη και άλλα σημαντικά προβλήματα υγείας.
• Εθνικότητα (ορισμένες εθνικότητες έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση για την ανάπτυξη της νόσου)
• Αντίσταση στην ινσουλίνη
• Πρόκειται για το στάδιο όπου τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα είναι αυξημένα αλλά είναι κάτω από το όριο για τη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη.
• Συνυπάρχουσες ασθένειες
• Ο ΣΔΤ 2 είναι μια πολυσύνθετη νόσος. Πολλοί ασθενείς με ΣΔΤ 2 έχουν συνυπάρχουσες ασθένειες όπως υπέρταση, καρδιακή νόσο, δυσλιπιδαιμία (μη φυσιολογικά επίπεδα λιπιδίων πχ. υψηλά τριγλυκερίδια, υψηλή «κακή» χοληστερόλη). Επίσης, οι ασθενείς με ΣΔΤ 2 μπορεί να έχουν «μεταβολικό σύνδρομο» δηλαδή συνδυασμό των περισσότερων από τις παραπάνω καταστάσεις.
• Έλλειψη σωματικής άσκησης και κακή διατροφή
• Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (40% των γυναικών με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών εμφανίζουν ΣΔΤ 2 λόγω αντίστασης στην ινσουλίνη)
• Ιστορικό διαβήτη κύησης ή γέννηση παιδιού με αυξημένο βάρος (πάνω από 4 κιλά)
• Φάρμακα
• Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μακροχρόνια χρήση κορτιζονούχων φαρμάκων
• Κάποια φάρμακα τείνουν να προκαλούν μια μικρή αύξηση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, τόσο όμως ώστε να αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης ΣΔΤ 2 σε άτομα με προδιάθεση.
• Αρκετά φάρμακα προκαλούν αύξηση του σωματικού βάρους, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί παράγοντα προδιάθεσης για ΣΔΤ 2.

Διάγνωση

Η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη βασίζεται στη μέτρηση των επιπέδων της γλυκόζης (σακχάρου) αίματος. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει θέσει κριτήρια και συνιστά η διάγνωση του διαβήτη να βασίζεται στα αποτελέσματα από τουλάχιστον δύο δοκιμασίες ελέγχου γλυκόζης του αίματος.

Πηγή: Greenpharmacy

Η εταιρεία ΑΝΑΤΣ Α.Ε. στέκεται κοντά στους επαγγελματίες υγείας παρέχοντας την καλύτερη προστασία με τις μάσκες FFP2 που διαθέτει!

Δείτε τα προιόντα:  Μέσα Ατομικής Προστασίας

Η ευρωπαϊκή ημέρα ενημέρωσης για τα αντιβιοτικά που εορτάζεται στις 18 Νοεμβρίου είναι μια ετήσια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία στον τομέα της δημόσιας υγείας, με στόχο να ενισχύσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με την απειλή που συνιστά για τη δημόσια υγεία η αντοχή στα αντιβιοτικά, καθώς και για την ενθάρρυνση της ορθολογικής χρήσης των αντιβιοτικών. Τα τελευταία στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι σε ολόκληρη την ΕΕ αυξάνεται ο αριθμός των ασθενών που προσβάλλονται από ανθεκτικά βακτήρια καθώς και ότι η αντοχή στα αντιβιοτικά αποτελεί μείζονα απειλή για τη δημόσια υγεία.

Η λογική χρήση των αντιβιοτικών μπορεί να αναχαιτίσει την ανάπτυξη των ανθεκτικών βακτηρίων και να διατηρήσει την αποτελεσματική δράση των αντιβιοτικών για τις μελλοντικών γενεές.

Η ανάπτυξη της μικροβιακής αντοχής στα αντιβιοτικά προκαλεί ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο στους ασθενείς και στο οικείο περιβάλλον τους όσο και  στην λειτουργία του ίδιου του υγειονομικού συστήματος. Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση 25.000 άνθρωποι πεθαίνουν από λοιμώξεις που προκαλούνται από πολυανθεκτικά μικρόβια για τα οποία οι θεραπευτικές επιλογές που διαθέτουμε συνεχώς περιορίζονται.

Η  χώρα μας, σύμφωνα και με τα πιο πρόσφατα δεδομένα του Ευρωπαϊκού Συστήματος Επιτήρησης της Κατανάλωσης των Αντιβιοτικών (ESAC) του 2010, παραμένει πρώτη στην κατανάλωση των αντιβιοτικών στην κοινότητα μεταξύ των υπόλοιπων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κατανάλωση των αντιβιοτικών συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη της μικροβιακής αντοχής στα αντιβιοτικά. Αυτό άλλωστε αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει ένα από τα υψηλότερα επίπεδα μικροβιακής αντοχής στον Ευρωπαϊκό χώρο σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα του Ευρωπαϊκού Συστήματος Επιτήρησης της Μικροβιακής Αντοχής (EARSS).

Tο Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) έχει ορίσει ως Ευρωπαϊκή ημέρα για την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών (European Awareness Antibiotic Day – EAAD) για το 2013, τη 18η Νοεμβρίου. Ο θεσμός αυτός ξεκίνησε το 2008 και αφιερώνεται στην ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών υγείας που συνταγογραφούν τα αντιβιοτικά (ιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης και νοσοκομείων) και των πολιτών που αποτελούν τους άμεσους καταναλωτές τους.

Τον Ιούλιο του 2012 διαμορφώθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένα προτεινόμενο πλαίσιο δράσεων με στόχο την ορθολογική χορήγηση των αντιβιοτικών τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα, με τίτλο «Μία Υγεία». Η Ευρωπαϊκή ημέρα για την κατανάλωση των αντιβιοτικών συγκαταλέγεται στο πλαίσιο αυτών των δράσεων και χαρακτηρίζεται ως το σημείο εκκίνησης των εθνικών εκστρατειών για την μείωση της κατανάλωσης τους.

Το ΚΕΕΛΠΝΟ, όπως κάθε χρόνο, πραγματοποιεί δράσεις με σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών υγείας αλλά και του κοινού σχετικά με την χρήση των αντιβιοτικών (ΜΜΕ, ιστοσελίδα και newsletter του ΚΕΕΛΠΝΟ, έντυπο ενημερωτικό υλικό στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας). Παράλληλα, οργανώνει και υλοποιεί μετεκπαιδευτικά σεμινάρια για τους επαγγελματίες υγείας και πολύ σύντομα θα εκδώσει τις επικαιροποιημένες κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμικροβιακή θεραπεία των ασθενών με λοίμωξη. Η διαχείριση των αντιβιοτικών όμως δεν είναι ο μόνος παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη της μικροβιακής αντοχής. Γι αυτό το λόγο, πραγματοποιείται από το ΚΕΕΛΠΝΟ μία σειρά συντονισμένων δράσεων με σκοπό τον έλεγχο της διασποράς των πολυανθεκτικών μικροβίων στα ελληνικά νοσοκομεία και την καλύτερη δυνατή εφαρμογή των κανόνων υγιεινής.

Σε αυτό το πλαίσιο δράσεων το 2010 η χώρα μας εντάχθηκε στο διεθνές δίκτυο χωρών του ΠΟΥ, που προωθεί τις αρχές της Υγιεινής των Χεριών. Την ίδια περίοδο, το Νοέμβριο του 2010 ξεκίνησε η εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τον έλεγχο της διασποράς των πολυανθεκτικών μικροβίων σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας. Στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης εντάσσεται τόσο η επιτήρηση των λοιμώξεων από τα ανθεκτικά στις καρβαπενέμες Gram αρνητικά μικρόβια, που αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα μας, όσο και η επιτήρηση των μέτρων πρόληψης για τον έλεγχο της διασποράς τους. Έχουν εκδοθεί κατευθυντήριες οδηγίες και πραγματοποιούνται κάθε χρόνο ενημερωτικές συναντήσεις με τους επαγγελματίες υγείας, τις Διοικήσεις των νοσοκομείων καθώς και με τις διοικήσεις των Υγειονομικών Περιφερειών σε ολόκληρη την χώρα.

Πήγη: https://farmasyn.gr/arthrografia/imera-euasthitopoiisis-gia-antiviotika/

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία από τη Διεθνή Ομοσπονδία Διαβήτη και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για το 2020-2021:

• Ο αριθμός των ατόμων σε ΣΔΤ 2 αυξάνεται σταδιακά κάθε χρόνο σε παγκόσμια κλίμακα. Χαρακτηριστικά 537 εκατομμύρια ενήλικες (20-79 ετών) ζουν με διαβήτη σε παγκόσμιο επίπεδο (διαγνωσμένοι και δη). Οι προβλέψεις για το 2030ορίζονται σε 643 εκατομμύρια και για το 2045 σε 784 εκατομμύρια περιπτώσεις διαβήτη.
• Μέχρι σήμερα, περισσότερα από 371 εκατομμύρια άτομα έχουν διαγνωστεί με σακχαρώδη διαβήτη σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ αναμένεται ο αριθμός αυτός να ξεπεράσει τα 550 εκατομμύρια μέχρι το 2030.
• Από τα 371 εκατομμύρια, το 90% ζει με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 ενώ 541 εκατομμύρια άτομα είναι στα πρόθυρα να αναπτύξουν ΣΔΤ 2 και δεν έχουν ακόμη διαγνωστεί.
• Το 79% των ενηλίκων με διαβήτη ζουν σε χώρες χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος.
• Τα κόστη για τη διαχείριση των ασθενών με διαβήτη κάθε χρόνο είναι τεράστια.
• Η εμφάνιση του ΣΔΤ 2 αυξάνεται σταδιακά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, και συνδέεται άρρηκτα με την αύξηση της παχυσαρκίας που παρατηρείται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΗΔΙΚΑ για το έτος 2021:

• Καταγράφεται αύξηση της τάξεως του 5% (σε σχέση με το 2020) στον αριθμό των ατόμων που πάσχουν από ΣΔΤ 2 , με το σύνολο των διαγνωσμένων ατόμων να φτάνει το 1.030.226 άτομα.
• Μεγάλη αύξηση, σε σχέση με το 2020, παρατηρείται και στα περιστατικά εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη κύησης (με το ποσοστό να πλησιάζει το 26%). Η ανοδική αυτή τάση μπορεί να αποτελέσει δείκτη για περαιτέρω αύξηση των περιστατικών εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 στο βραχυπρόθεσμο μέλλον.

Ποια είναι τα συμπτώματα του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2;

Τα συμπτώματα του ΣΔΤ 2 μπορεί να εμφανίζονται αργά και σταδιακά, σε περίοδο μερικών ετών, και μπορεί να είναι τόσο ήπια ώστε να μην γίνουν αντιληπτά από τον ασθενή.

Επίσης, πολλοί είναι και οι ασθενείς που δεν παρουσιάζουν καθόλου συμπτώματα (ασυμπτωματικοί), με το διαβήτη να ανακαλύπτεται τυχαία σε κάποιο γενικό εργαστηριακό έλεγχο ή και στα πλαίσια της διάγνωσης μιας άλλης ασθένειας.

Τα πιο συχνά συμπτώματα που εμφανίζονται λόγω της υπεργλυκαιμίας είναι :

• Αυξημένη δίψα και ξηροστομία
• Συχνοουρία και πολυουρία
• Αυξημένη πείνα
• Ναυτία ή και έμετοι
• Κούραση, εξάντληση
• Πιθανή απώλεια βάρους
• Αιμωδίες των άκρων (μυρμήγκιασμα και μούδιασμα σε χέρια / πόδια)
• Αργή επούλωση πληγών
• Συχνές μυκητιάσεις του δέρματος (π.χ. νύχια, γεννητική περιοχή) ή συχνές ουρολοιμώξεις
• Ξηρότητα και κνησμός του δέρματος
• Θολή όραση

Σημείωση: Μελέτες έχουν δείξει ότι ένα άτομο μπορεί να έχει ΣΔΤ 2 για 4-7 χρόνια μέχρι να διαγνωστεί!

Πηγή: Greenpharmacy

Η εταιρεία μας παρέχει προιόντα που βοηθούν τους ασθενείς που ταλαιπωρούνται απο την Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) :

• Οξύμετρα

• Αναπνευστικός Εξασκητής Ψηφιακός

• Πνευμονικός Εξασκητής

Κάθε χρόνο, η τρίτη Τετάρτη του Νοεμβρίου (16 Νοεμβρίου 2022) έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα για τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), από την «Παγκόσμια Πρωτοβουλία κατά της ΧΑΠ», που συσπειρώνει στους κόλπους της οργανώσεις γιατρών και ασθενών και τελεί υπό την αιγίδα της Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, όπως μαρτυρά και η ονομασία της είναι νόσος των πνευμόνων, που προκαλεί στένωση των βρόγχων με συνέπεια την δυσκολία στην αναπνοή. Κύρια αιτία της παραμένει το κάπνισμα, ενεργητικό και παθητικό, η ατμοσφαιρική ρύπανση και το ιστορικό λοιμώξεων στην παιδική ηλικία.

Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ, η Χ.Α.Π. αποτελεί διεθνώς την τέταρτη αιτία θανάτου και υπολογίζεται ότι είναι υπεύθυνη για το 5% περίπου όλων των θανάτων παγκοσμίως. Εκτιμάται ότι έως το 2030 θα αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου και την πέμπτη αιτία αναπηρίας. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι πάσχουν από Χ.Α.Π. περί τα 700.000 άτομα, τα μισά από τα οποία αγνοούν ότι νοσούν.

Εάν δεν υπήρχε το κάπνισμα, η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) δεν θα υπήρχε ή θα ήταν μια σπάνια νόσος. Το κάπνισμα αποτελεί τη σπουδαιότερη αιτία εμφάνισης της ΧΑΠ (85-90%), ενώ άλλα αίτια, όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση, ευθύνονται σε μικρότερο ποσοστό. Τα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν, ότι τη στιγμή που το 25-30% όλων των εισαγωγών σε παθολογικές κλινικές οφείλεται σε αναπνευστικά νοσήματα, ποσοστό 50% αυτών αφορά τη ΧΑΠ.

Τα συμπτώματα της ΧΑΠ βασίζονται κυρίως στην τριάδα βήχας, απόχρεμψη, δύσπνοια. Ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου και το χρόνο εμφάνισης, έχουν ποικιλία βαθμονόμησης. Η παρουσία συμπτωμάτων της ΧΑΠ είναι σημαντικό στοιχείο για τη διάγνωση, ωστόσο, σύμφωνα με τους ειδικούς απαιτείται διενέργεια σπιρομέτρησης και αναγνώριση του συγκεκριμένου αποφρακτικού προτύπου για την τεκμηρίωση της νόσου. Ο ασθενής ταλαιπωρείται από τα συμπτώματα της νόσου, τα οποία συν τω χρόνω επιδεινώνονται. Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες, η σωστή ενημέρωση, η ορθή και έγκαιρη, όσο το δυνατόν σε πιο αρχικά στάδια της νόσου διάγνωση, η διακοπή του καπνίσματος και η σωστή θεραπεία και παρακολούθηση από πνευμονολόγο, βοηθούν τους ασθενείς να έχουν λιγότερα συμπτώματα και να ζουν σχεδόν φυσιολογικά.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/109