H 8η Ιουλίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Αλλεργίας. Για πρώτη φορά εορτάστηκε το 2005, με απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Αλλεργιολογίας σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κόσμου για τις συνέπειες των αλλεργιών στην ανθρώπινη υγεία και στην υιοθέτηση αποτελεσματικών μέτρων πρόληψης:

- Οι αλλεργίες υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής του ανθρώπου.

- Το 22% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από κάποιο είδος αλλεργίας.

- Οι αλλεργίες προκαλούν τον θάνατο 180.000 ανθρώπων κάθε χρόνο, παγκοσμίως.

- 300.000.000 άνθρωποι πάσχουν από άσθμα.

Οι αλλεργίες είναι παθήσεις που παρουσίασαν σημαντική αύξηση κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα στις βιομηχανοποιημένες κοινωνίες. Τα κρούσματα αλλεργικών αντιδράσεων αυξήθηκαν κατά 50% τα τελευταία 30 χρόνια και αποδίδονται στη ρύπανση του αέρα και των κτιρίων. Ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων κάθε χρόνο πεθαίνει από θανατηφόρες αλλεργικές αντιδράσεις. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών, ένας στους τρεις Έλληνες θα αναπτύξει κάποιου είδους αλλεργία κατά τη διάρκεια της ζωής του. Κύριο αίτιο της αυξημένης εμφάνισης αλλεργιών είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση που «μεταλλάσσει» τη γύρη των φυτών και την καθιστά αλλεργιογόνο. Επιπλέον, ο σύγχρονος αστικός τρόπος ζωής αποκλείει τον άνθρωπο από την επαφή του με μικρόβια σε μικρή ηλικία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό σύστημα να εκλαμβάνει ως εχθρό ακόμη και «αθώα» στοιχεία, όπως τη σκόνη και τη γύρη.

"Αλλεργία" σημαίνει διαφοροποιημένη αντίδραση και ουσιαστικά πρόκειται για την ακατάλληλη αντίδραση του αμυντικού μηχανισμού του σώματος σε ουσίες που είναι φυσιολογικά αβλαβείς και λανθασμένα γίνονται αντιληπτές ως επιβλαβείς από τον οργανισμό μας. Τα συμπτώματα της αλλεργίας δηλαδή προκαλούνται από την υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε μία αβλαβή ουσία. Στην Ελλάδα, λόγω της αυξημένης κυκλοφορίας της γύρεως στην ατμόσφαιρα και άλλων αλλεργιογόνων κατά την άνοιξη, οι αλλεργίες είναι ιδιαίτερα συχνές κατά την εαρινή περίοδο.

Oι πιο συνηθισμένες αλλεργίες είναι η αλλεργική ρινίτιδα και τα μάτια με κνησμό (αλλεργική επιπεφυκίτιδα), η κνίδωση και το αγγειοίδημα, το άσθμα , τα δερματικά εξανθήματα που προκαλούν κνησμό, οι τροφικές αλλεργίες, η αλλεργία στον νυγμό/τσίμπημα υμενοπτέρων (σφηκών και μελισσών), η αναφυλαξία.

Πόσο συχνές είναι οι αλλεργίες;

Οι αλλεργίες γίνονται ολοένα και συχνότερες, αν και ορισμένες είναι πιο συνήθεις από άλλες.

Ένας στους τρεις ανθρώπους εκδηλώνει κάποια αλλεργία σε μία δεδομένη στιγμή της ζωής του.

Ένας στους πέντε ανθρώπους υποφέρει από αλλεργική ρινίτιδα. Η αλλεργική ρινίτιδα ήταν σχεδόν άγνωστη μέχρι τον 20ό αιώνα και, όπως και όλες σχεδόν οι αλλεργίες, φαίνεται να είναι μία νόσος των εύπορων χωρών.

Ένας στους πέντε μαθητές σχολείου προσβάλλεται από άσθμα.

Ένα στα έξι παιδιά εμφανίζει δερματικές ασθένειες που σχετίζονται με την αλλεργία, ιδιαίτερα έκζεμα.

Ένας στους 20 ανθρώπους εμφανίζει το οιδηματώδες εξάνθημα που προκαλεί κνησμό και είναι γνωστό ως κνίδωση.

Oι τροφικές αλλεργίες φαίνεται να παρουσιάζουν θεαματική αύξηση, παρόλο που παραμένουν ακόμα σχετικά ασυνήθεις.

Το 10% του πληθυσμού παρουσιάζει έντονη τοπική αντίδραση στον νυγμό υμενοπτέρων.

Τι προκαλεί τις αλλεργίες;

Οι αλλεργίες προκαλούνται ως επί το πλείστον από τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, και κυρίως τα περιττώματά τους, που είναι η πιο συνηθισμένη αιτία εκδήλωσης αλλεργίας και επηρεάζουν έως και το 90% των ατόμων που υποφέρουν από αλλεργίες, τη γύρη των χόρτων, τα κατοικίδια ζώα (είναι η τρίτη σημαντικότερη αιτία πρόκλησης αλλεργικών συμπτωμάτων, με το 40% των ασθματικών παιδιών να είναι ευαισθητοποιημένα στα αλλεργιογόνα των γάτων και των σκύλων), τα δέντρα ως συνήθη εκλυτικό παράγοντας της πρώιμης ανοιξιάτικης αλλεργικής ρινίτιδας, τους μύκητες που πυροδοτούν αλλεργική ρινίτιδα το φθινόπωρο, ενώ τα σπόρια τους βρίσκονται πολύ συχνά στην ατμόσφαιρα και μπορεί να προκαλέσουν πολύ σοβαρές κρίσεις άσθματος, και τις τροφικές αλλεργίες (το γάλα, τα αυγά, τα ψάρια και τώρα τα φιστίκια είναι σημαντικές αιτίες τροφικών αλλεργιών ενώ οι χρωστικές ουσίες και τα συντηρητικά μπορεί να προκαλέσουν κρίσεις).

Σύγχρονοι παράγοντες

Έρευνες έχουν δείξει ότι υπεύθυνες για τη συχνότητα των κοινών αλλεργικών παθήσεων είναι και οι αλλαγές στο αστικό και αγροτικό περιβάλλον. Η ρύπανση του περιβάλλοντος μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των αλλεργικών διαταραχών. Τα πιο σημαντικά συστατικά αυτής της ρύπανσης θεωρείται ότι είναι τα υψηλά επίπεδα διοξειδίου του αζώτου, λόγω, κυρίως, των εκπομπών των πετρελαιοκίνητων μηχανών.

Οι αλλεργίες είναι πιο συχνές στους ενηλίκους και στα παιδιά που ζουν μέσα σε μία ακτίνα 100 μέτρων από τους πολυσύχναστους δρόμους και τα άτομα εκείνα που υποφέρουν από άσθμα και αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να αισθάνονται χειρότερα τις ημέρες με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση.

Κύρια υπεύθυνη της επιδημίας αλλεργιών που παρατηρείται στις ημέρες μας είναι επίσης η ρύπανση της ατμόσφαιρας στους εσωτερικούς χώρους. Η ανάγκη για συντήρηση της ενέργειας έχει οδηγήσει σε αλλαγή των συνθηκών μέσα στο σπίτι, καθώς τα σπίτια στο παρελθόν αερίζονταν περισσότερο. Επιπλέον, τα περισσότερα σπίτια έχουν πιο μαλακά έπιπλα και μοκέτες, που δημιουργούν από κοινού ένα ιδεώδες περιβάλλον για τα ακάρεα της οικιακής σκόνης και την επικράτηση αλλεργιογόνων από κατοικίδια ζώα, του καπνού από τσιγάρα και της αιθάλης και ατμών από χημικές ουσίες και σπρέι για οικιακή χρήση. Αυτό το μείγμα αλλεργιογόνων και ερεθιστικών ουσιών στο μη εξαεριζόμενο οικιακό περιβάλλον είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο κυριότερος υπεύθυνος για την ταχεία αύξηση των αλλεργικών νόσων.

Πώς γίνεται η διάγνωση της αλλεργίας;

Υπάρχουν αρκετά τεστ που μπορεί να αποκαλύψουν αν τα συμπτώματά σας οφείλονται σε κάποια αλλεργία και που μπορούν να εντοπίσουν το/α υπεύθυνο/α αλλεργιογόνο/α.

Δερματική δοκιμασία μέσω νυγμού

Το δέρμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως περιοχή ελέγχου για να δείξει τι συμβαίνει σε άλλα σημεία του σώματός. Στην αλλεργική δερματική δοκιμασία μέσω νυγμού διενεργείται νυγμός με ειδική βελόνα ή νυστέρι δια μέσου μίας σταγόνας αλλεργιογόνου. Αν το αλλεργιογόνο προκαλέσει απελευθέρωση ισταμίνης, μέσα σε μερικά λεπτά θα αναπτύξετε μία ερυθρά αντίδραση με κνησμό. Στη συνέχεια, θα εμφανιστεί οίδημα με ένα σημάδι που μοιάζει με φλύκταινα στο κέντρο και το οποίο φτάνει στο μέγιστο μέγεθός του σε περίπου 20 λεπτά, για να υποχωρήσει μέσα σε μερικές ώρες. Το μέγεθος του σημαδιού αναλογεί κατά προσέγγιση στο ποσοστό της αλλεργίας σας στο συγκεκριμένο αλλεργιογόνο. Η δερματική δοκιμασία μέσω νυγμού εισάγει στο δέρμα τόσο μικρή ποσότητα αλλεργιογόνου που είναι απόλυτα ασφαλής και μπορεί να πραγματοποιηθεί σε όλες, σχεδόν, τις ηλικιακές ομάδες. Ταυτόχρονα, μπορεί να δοκιμαστούν είκοσι με τριάντα αλλεργιογόνα.

Επιδερμικές δοκιμασίες (Patch)

Στη δοκιμασία αυτή, διαλύματα κοινών αλλεργιογόνων που προκαλούν δερματίτιδα εξ επαφής τοποθετούνται στο δέρμα της πλάτης και αφήνονται εκεί, κάτω από έναν ειδικό επίδεσμο, για τρεις ημέρες. Αν αναπτύξετε μία ερυθρά, οιδηματώδη πλάκα, που προκαλεί κνησμό, το αποτέλεσμα είναι θετικό. Oι δοκιμασίες αυτές, σε συνδυασμό με το ιστορικό δερματικών συμπτωμάτων, έχουν υψηλό ποσοστό ακρίβειας.

Αιματολογικές εξετάσεις (CAP-RAST)

Oι αιματολογικές εξετάσεις (γνωστές ως CAP-RAST) χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο. Αντίθετα με τις δερματικές δοκιμασίες, οι εξετάσεις αυτές μπορεί να μετρήσουν με ακρίβεια την ποσότητα του αντισώματος της αλλεργίας που υπάρχει στο αίμα και τα αποτελέσματα βαθμολογούνται συνήθως βάσει μιας κλίμακας από το μηδέν έως το έξι. Όταν δεν ανιχνεύεται καθόλου ή ανιχνεύεται ελάχιστη ποσότητα αντισώματος (0 ή 1), δεν έχετε πολλές πιθανότητες να προσβληθείτε από κάποια αλλεργική νόσο, τα μεσαία ή υψηλά επίπεδα, όμως, συνδέονται άμεσα με αλλεργική νόσο. Όπως και στις δερματικές δοκιμασίες, έτσι και στις αιματολογικές εξετάσεις μπορεί να ελεγχθούν 20 με 30 αλλεργιογόνα σε κάθε δείγμα αίματος. Αυτές οι αιματολογικές εξετάσεις είναι ιδιαίτερα χρήσιμες αν παίρνετε κάποιο αντιισταμινικό για τον έλεγχο της αλλεργίας σας, διότι αυτό αποτρέπει τις αντιδράσεις της δερματικής δοκιμασίας, ή αν έχετε εκτεταμένο έκζεμα, που δυσκολεύει ιδιαίτερα την πραγματοποίηση των δερματικών δοκιμασιών.

Φάρμακα για τις αλλεργίες

Το πιο σημαντικό βήμα στη θεραπεία μιας αλλεργίας είναι ο εντοπισμός του αλλεργιογόνου που προκαλεί τα συμπτώματα και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποφυγή της επαφής με αυτό. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλές διαφορετικές ομάδες φαρμάκων που μπορούν, εφόσον λαμβάνονται σωστά, όχι μόνο να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα, αλλά και να μειώσουν την αυξανόμενη φλεγμονή των ιστών που προκαλούν οι χρόνιες αλλεργίες.

Αποσυμφορητικά

Oι αποσυμφορητικές σταγόνες για τη μύτη ή τα αποσυμφορητικά σπρέι δρουν συστέλλοντας τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τα τοιχώματα της μύτης, προκαλώντας συρρίκνωση του ρινικού ιστού και ανακούφιση της ρινικής συμφόρησης. Τα φάρμακα αυτά ενεργούν γρήγορα και είναι πολύ αποτελεσματικά, αλλά καλό είναι να μην τα χρησιμοποιείτε για μεγάλες περιόδους κάθε φορά.

Βρογχοδιασταλτικά

Τα βρογχοδιασταλτικά φάρμακα ενεργούν χαλαρώνοντας τον συσταλμένο λείο μυ ο οποίος προκαλεί στένωση των αεραγωγών των πνευμόνων στα άτομα που πάσχουν από άσθμα. Ενεργούν γρήγορα και είναι πολύ αποτελεσματικά στα άτομα με άσθμα ήπιας μορφής, τα οποία εκδηλώνουν περιστασιακά κρίσεις συριγμού μετά την επαφή με κάποιο αλλεργιογόνο ή ύστερα από άσκηση. Προκειμένου να αποτρέψετε την επιδείνωση της κατάστασης, θα χρειαστείτε επίσης αγωγή με εισπνεόμενα αντιαλλεργικά φάρμακα.

Μαλακτικά

Oι μαλακτικές /ενυδατικές ουσίες ανακουφίζουν και ενυδατώνουν το δέρμα και αποτελούν την κυριότερη αγωγή για όλες τις δερματικές διαταραχές που προκαλούν κνησμό και απολέπιση.

Αντιισταμινικά

Τα αντιισταμινικά ανακαλύφθηκαν πριν από 50 χρόνια και αποτελούν τον στυλοβάτη της θεραπείας για την αλλεργία. Την τελευταία δεκαετία, έχουν κυκλοφορήσει πολλά καινούργια, διαφορετικά σκευάσματα αντιισταμινικών - πρόκειται για τα επονομαζόμενα αντιισταμινικά δεύτερης γενιάς. Όπως και τα αντιισταμινικά της πρώτης γενιάς, τα σκευάσματα αυτά εμποδίζουν τη δράση της ισταμίνης που απελευθερώνεται από τα κύτταρα και είναι πολύ αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του κνησμού και του φτερνίσματος. Τα αντιισταμινικά δεύτερης γενιάς έχουν το πλεονέκτημα να μην εισχωρούν στον εγκέφαλο και κατά συνέπεια να μην προκαλούν υπνηλία. Έχουν επίσης λιγότερες πιθανότητες να προκαλέσουν ξηροστομία.

Αντιαλλεργικά φάρμακα

Τα αντιαλλεργικά φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται πριν από την επαφή με το αλλεργιογόνο - που σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνονται τακτικά. Η απουσία ανεπιθύμητων ενεργειών που τα χαρακτηρίζει, τα κάνει ιδιαίτερα κατάλληλα για τη θεραπεία των αλλεργικών νόσων, ιδιαίτερα της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας, της αλλεργικής ρινίτιδας και του άσθματος.

Κορτικοστεροειδή

Τα κορτικοστεροειδή είναι ισχυρά και αποτελεσματικά αντιαλλεργικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Παρόλο που δεν αναστέλλουν την απελευθέρωση ισταμίνης και άλλων πολύπλοκων χημικών ουσιών, είναι πολύ αποτελεσματικά για την ανακούφιση της φλεγμονής η οποία χαρακτηρίζει τις χρόνιες δερματικές παθήσεις που σχετίζονται με αλλεργίες, την επίμονη και σοβαρή αλλεργική ρινίτιδα και το ήπιο και χρόνιο άσθμα. Παρόλο που αυτή η ομάδα σκευασμάτων είναι πολύ αποτελεσματική, υπάρχει ανησυχία όσον αφορά τις ανεπιθύμητες ενέργειες (όπως η ακμή, η ερυθρότητα του προσώπου, η κατακράτηση υγρών, η χαλάρωση των μυών και το πεπτικό έλκος), που εμφανίζονται σχεδόν αναπόφευκτα όταν λαμβάνετε οποιοδήποτε από αυτά υπό τη μορφή δισκίων. Για τον λόγο αυτό τα κορτικοστεροειδή διατίθενται ως ρινικά σπρέι για την αλλεργική ρινίτιδα, εισπνευστήρες για το άσθμα και κρέμες για τη θεραπεία των δερματικών αλλεργιών. Επιπλέον, τα νεώτερα συνθετικά κορτικοστεροειδή είναι πολύ αποτελεσματικά στην επιφάνεια των πνευμόνων, της μύτης ή του δέρματος. Τα κορτικοστεροειδή παραμένουν η πλέον αποτελεσματική αγωγή για τις αλλεργίες, αλλά είναι πιο κατάλληλα για άτομα με σοβαρότερες μορφές αλλεργιών, που δεν ανταποκρίνονται σε άλλα φάρμακα

Συνηθισμένες Αλλεργίες

Αλλεργική ρινίτιδα

Τα βασικά συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας είναι η καταρροή, τα μάτια με κνησμό, η δακρύρροια και το φτέρνισμα. Το κύριο αίτιο της εποχικής αλλεργικής ρινίτιδας είναι η αλλεργία στις αερομεταφερόμενες γύρεις. Τα συμπτώματα, όμως, της αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί να εκδηλώνονται καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου και τα βασικά αλλεργιογόνα που συσχετίζονται είναι τα αλλεργιογόνα από τα ακάρεα της οικιακής σκόνης και τα απολεπιζόμενα επιθηλιακά κύτταρα του δέρματος των ζώων.

Η αλλεργική ρινίτιδα είναι η πιο συχνή αλλεργική πάθηση και έχει γίνει πολύ πιο συνηθισμένη τα τελευταία χρόνια, αφού προσβάλλει σήμερα το 10% του πληθυσμού. Ένα από τα πιο ενοχλητικά συμπτώματα είναι τα μάτια που έχουν κνησμό και δακρύζουν ασταμάτητα, μία πάθηση γνωστή ως αλλεργική επιπεφυκίτιδα, και στο ένα τρίτο περίπου των ατόμων που υποφέρουν από αλλεργική ρινίτιδα το κυριότερο σύμπτωμα είναι τα κόκκινα μάτια με κνησμό και δακρύρροια. Επιπλέον, το 50% των ατόμων αυτών εκδηλώνουν και συμπτώματα άσθματος.

Oι περισσότεροι πάσχοντες εκδηλώνουν για πρώτη φορά συμπτώματα αλλεργικής ρινίτιδας όταν η πυκνότητα των κόκκων γύρης στον αέρα φτάσει σε ένα ποσοστό της τάξης των 50 κόκκων ανά κυβικό μέτρο αέρα. Καθώς, όμως, η εποχή προχωρεί και η φλεγμονή των ιστών αυξάνεται, χρειάζονται όλο και λιγότεροι κόκκοι γύρης για να «πυροδοτήσουν» μία κρίση στα πολύ ευαίσθητα τοιχώματα της μύτης και των ματιών.

Επιπλέον, υπάρχουν στον αέρα και άλλες ερεθιστικές ουσίες, όπως οι ατμοσφαιρικοί ρύποι από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων ή τη βιομηχανία, οι καπνοί από τα τσιγάρα, τα έντονα αρώματα, τα απορρυπαντικά και τα αεροζόλ για το σπίτι, που μπορεί να πυροδοτήσουν κάποια κρίση.

Η τροφική αλλεργία είναι ασυνήθης αιτία αλλεργικής ρινίτιδας. Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να επιπλακεί και με μικροβιακές ή ιογενείς επιμολύνσεις. Η μελέτη της αλλεργικής ρινίτιδας γίνεται με ειδικές εξετάσεις, η θεραπεία είναι φαρμακευτική ή με κατάλληλα spray, ενώ ειδικά εμβόλια χορηγούνται σε σοβαρότερες περιπτώσεις.

Αλλεργικό άσθμα

Τα περισσότερα αλλεργιογόνα που προκαλούν άσθμα είναι αερογενή (ακάρεα που βρίσκονται στην οικιακή σκόνη, η εποχιακή γύρη, τα πούπουλα, το τρίχωμα ζώων, οι σπόροι μυκήτων). Το αλλεργικό άσθμα Εκδηλώνεται με παροξυσμική δύσπνοια, βήχα και συριγμό, που συνήθως εμφανίζονται κατά κρίσεις. Κατά την έναρξη της κρίσης ο ασθενής αισθάνεται συχνά συσφιγκτικό άλγος στο στήθος και υπάρχει ξηρός βήχας, ενώ η λήξη του ασθματικού παροξυσμού σηματοδοτείται με βλεννώδη απόχρεμψη και υποχώρηση του βρογχόσπασμου.

Το αλλεργικό άσθμα πολλές φορές συνυπάρχει με άλλους τύπους άσθματος, όπως το άσθμα που προκαλείται από ιούς και συχνά σχετίζεται με ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό αλλεργικών νοσημάτων. Η μελέτη του αλλεργικού άσθματος γίνεται με ειδικές εξετάσεις, η θεραπεία είναι φαρμακευτική ή με κατάλληλα spray, ενώ η ανοσοθεραπεία επιφυλάσσεται σε ειδικές περιπτώσεις.

Αλλεργική κνίδωση και αγγειοίδημα, έκζεμα

Η αλλεργική κνίδωση και το αγγειοίδημα, είναι δερματικές αλλεργικές καταστάσεις που μπορεί να εμφανιστούν μαζί ή ξεχωριστά. Τα συμπτώματα είναι αλλοιώσεις του δέρματος με εξανθήματα.

Παρόμοιες αλλοιώσεις μπορεί να συμβούν σε βλεννογόνιες επιφάνειες των ανώτερων αναπνευστικών οδών ή του γαστρεντερικού βλεννογόνου. Τα υποτροπιάζοντα επεισόδια μπορεί να είναι σημαντικής διάρκειας, άνω του εξαμήνου (π.χ. χρόνια κνίδωση). Η εποχική αλλεργική κνίδωση και το αγγειοίδημα που αφορούν εποχιακά αλλεργιογόνα όπως η γύρη είναι σχετικώς σπάνια σε σύγκριση με την κνίδωση και το αγγειοίδημα που εκλύονται μετά από κατανάλωση τροφίμων, όπως ορισμένων νωπών φρούτων και λαχανικών οστρακόδερμων ψαριών γαλακτοκομικών προϊόντων σοκολάτας ξηρών καρπών ή φαρμάκων. Η προσβολή της ανώτερης αναπνευστικής οδού μπορεί να οδηγήσει σε δυσχέρεια αναπνοής, ενώ του γαστρεντερικού μπορεί να εμφανίσει κοιλιακό κολικό με έμετο και ναυτία. Η θεραπεία περιλαμβάνει ειδικά φάρμακα.

Αλλεργική επιπεφυκίτιδα

Εμφανίζεται με πρήξιμο, ερυθρότητα, φαγούρα στο μάτι. Η θεραπεία περιλαμβάνει ειδικά κολλύρια ή φάρμακα.

Αλλεργίες του γαστρεντερικού σωλήνα

Πρόκειται για ανώμαλη αντίδραση του γαστρεντερικού σωλήνα σε αλλεργιογόνα που εισέρχονται σε αυτόν με την τροφή ή με την εισπνοή, με αποτέλεσμα την εκδήλωση συμπτωμάτων, όπως εσωτερικού κνησμού, κοιλιακού πόνου, διάρροιας, φουσκώματος. Μία ποικιλία χημικών συντηρητικών και προσθέτων των τροφών προκαλεί σημαντική αλλεργική αντίδραση του γαστρεντερικού σωλήνα. Μεταξύ των πιο κοινών φυσικών τροφίμων που ερεθίζουν το έντερο προκαλώντας αλλεργικές αντιδράσεις συγκαταλέγονται το γάλα, τα φουντούκια, τα φιστίκια, το σιτάρι, η σόγια, το μήλο, το χοιρινό, το ψάρι, τα οστρακοειδή, το γάλα, οι φράουλες.

Αναφυλαξία

Οι αναφυλακτικές αντιδράσεις στα ευαίσθητα άτομα εμφανίζονται άμεσα μετά την χορήγηση του αλλεργιογόνου και εκδηλώνονται με την ανάπτυξη αναπνευστικής δυσχέρειας, οιδήματος λάρυγγα, βρογχόσπασμου, δερματικών εξανθημάτων ακολουθούμενων συχνά από αγγειακή κατάρρευση, φαινόμενα που μπορεί να οδηγήσουν ταχέως στο θάνατο. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα, βράχνιασμα, βάρος στο θώρακα, γαστρεντερικές εκδηλώσεις (όπως ναυτία, έμετο, διάρροια, κοιλιακό πόνο).

Αλλεργικό σοκ - συμπτώματα

Συστηματική αναφυλαξία σημαίνει εκδήλωση συμπτωμάτων ταυτοχρόνως από πολλά συστήματα του οργανισμού και είναι η πιο βαριά μορφή αλλεργικής αντίδρασης. Πολλές αιτίες μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικό shock, αλλά τα συμπτώματα είναι κοινά, διαφοροποιούνται μόνον όσον αφορά τη βαρύτητά τους. Η ταχύτητα εμφάνισης των συμπτωμάτων και σημείων εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η πύλη εισόδου, η ποσότητα και η ταχύτητα χορήγησης. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα συμπτώματα εκδηλώνονται μία ώρα μετά την έκθεση. Η αναφυλακτική αντίδραση δυνατόν να περιλαμβάνει συμπτωματολογία από όλα τα όργανα του σώματος. Είναι χαρακτηριστική η συμμετοχή του δέρματος και το οίδημα. Τα πιο κοινά συμπτώματα και σημεία είναι:

*Το κυκλοφορικό shock, το πλέον απειλητικό για τη ζωή: Η ταχεία και παρατεταμένη πτώση της πίεσης του αίματος και της καρδιακής παροχής.

*Η απόφραξη των ανώτερων αεραγωγών είναι δευτεροπαθής, λόγω του οιδήματος της επιγλωττίδας και του λάρυγγα, που επίσης μπορεί να αποτελέσει θανατηφόρα επιπλοκή. Ο αναπνευστικός συριγμός αποτελεί το πλέον σημαντικό κλινικό σημείο.

*Ο βρογχόσπασμος αποτελεί άλλη σοβαρή επιπλοκή από το αναπνευστικό και δυνατόν να μιμείται σοβαρή ασθματική κρίση. Συνυπάρχει συνήθως πνευμονική υπερέκκριση.

*Τα συμπτώματα από το δέρμα είναι πολύ συχνά και περιλαμβάνουν διάχυτη ερυθρότητα, ερύθημα, κνίδωση ή/και αγγειοοίδημα. Ο κνησμός και η υπεραιμία είναι τα κύρια ενοχλήματα που αναφέρει ο ασθενής. Δυνατόν να συνυπάρχει και επιπεφυκίτιδα.

*Τα συμπτώματα από το γαστρεντερικό συνίστανται σε διάρροια, κοιλιακό άλγος και μερικές φορές ναυτία και εμετό.

*Νευρολογικά συμπτώματα δυνατόν να παρατηρηθούν με τη μορφή σύγχυσης, λιποθυμίας, σπασμών ή και κώματος. Αποτελούν συνήθως επακόλουθα της καρδιαγγειακής καταπληξίας.

Αλλεργικές δερματοπάθειες

Κνίδωση εκ ψύχους

Η χαμηλή θερμοκρασία μπορεί να προκαλέσει κνίδωση σε ορισμένα άτομα και λέγεται κνίδωση εκ ψύχους. Το εμφανιζόμενο εξάνθημα είναι δυνατόν να αφορά μόνο το σημείο του σώματος που ήλθε σε επαφή με το κρύο.

Ηλιακή κνίδωση

Είναι η εμφάνιση εξανθήματος με έντονο κνησμό στα σημεία του σώματος που εκτίθενται στον ήλιο. Το εξάνθημα εμφανίζεται σε σύντομο χρόνο (λιγότερο της μίας ώρας) και διαρκεί για λίγες ώρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εκληφθεί λανθασμένα σαν έγκαυμα από τον ήλιο. Συνήθως υποχωρεί πλήρως σε λίγες ώρες. Αν είναι πολύ εκτεταμένο ή προκαλεί μεγάλη ενόχληση πρέπει να λάβει το άτομο αντιισταμινικά φάρμακα ως θεραπεία. Τα ίδια φάρμακα μπορεί να λάβει και προληπτικά, όπως επίσης απαραίτητη είναι και η χρήση αντηλιακής κρέμας με

Πρωτογενής πρόληψη

Η πρωτογενής πρόληψη αφορά την πρόληψη εμφάνισης αλλεργίας σε μη αλλεργικά άτομα. Παρά το γεγονός ότι η προδιάθεση για αλλεργία κληρονομείται, σημαντικός είναι ο ρόλος του περιβάλλοντος. Πολλαπλά γονίδια αλληλεπιδρούν με περιβαλλοντικούς παράγοντες, με αποτέλεσμα την εμφάνιση αλλεργικών φαινοτύπων. Η αυξανόμενη ανώμαλη αλλεργική αντίδραση του ανοσοποιητικού του σύγχρονου ανθρώπου σε πολλές ουσίες φέρεται να είναι το τίμημα της κακής διατροφής και της αύξησης των χημικών και ερεθιστικών παραγόντων που η βιομηχανοποίηση άθροισε στο περιβάλλον, σε συνδυασμό με τη μειωμένη εκγύμναση του ανοσοποιητικού συστήματος από τη γέννηση απέναντι σε φυσικά αλλεργιογόνα λόγω της τεχνητής διαμόρφωσης ενός υπερπροστατευτικού αποστειρωμένου από μικρόβια περιβάλλοντος στην οικογένεια και στον κοινωνικό μικρόκοσμο του βρέφους. Η βρεφική και παιδική ηλικία είναι καθοριστικής σημασίας, σύμφωνα με μελέτες, για την εγκαθίδρυση μιας υγιούς ανοσολογικής απάντησης στον αναπτυσσόμενο οργανισμό.

Συγκεκριμένα, μητέρες που καπνίζουν, κάνουν χρήση φαρμάκων ή αντιβιοτικών κατά την κύηση έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να κάνουν παιδιά με αλλεργικές παθήσεις. Η πλούσια σε λιπαρά διατροφή, με χαμηλή περιεκτικότητα σε φρούτα, λαχανικά, φυσικά αντιοξειδωτικά και βιταμίνη Ε, κατά την κύηση, έχει συνδεθεί με μεγαλύτερη επίπτωση αλλεργιών στα βρέφη και παιδιά. Ο μητρικός θηλασμός ασκεί προστατευτική επίδραση.

Η έκθεση σε απλούς ιούς και μικρόβια, κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα διαμορφώνεται, είναι κρίσιμη για την εγκατάσταση ομαλής ανοσοποιητικής απάντησης που θα συνοδεύει τον άνθρωπο σε όλη του τη ζωή. Η μικρότερη επίπτωση αλλεργιών που παρατηρείται σε πολύτεκνες οικογένειες, ιδιαίτερα στα μικρότερα παιδιά, έχει αποδοθεί στην αυξημένη έκθεσή τους σε κοινούς ιούς και απλά μικρόβια από τα μεγαλύτερα αδέλφια.

Ο τρόπος δόμησης της σύγχρονης κατοικίας αύξησε αφύσικα τη συγκέντρωση ορισμένων αλλεργιογόνων στο εσωτερικό περιβάλλον. Τέτοιες αλλαγές στη σύγχρονη κατοικία είναι η αυξημένη χρήση συνθετικών υλικών, καθώς και η ευρεία χρησιμοποίηση μοκετών και βαριάς επίπλωσης, που ελκύουν αλλεργιογόνα. Ιδιαίτερης σημασίας, είναι σύμφωνα με μελέτες, η αυξημένη συγκέντρωση των αλλεργιογόνων αυτών στο υπνοδωμάτιο. Κατοικίες με αυξημένη υγρασία, αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης άσθματος. Η αποφυγή των συνθετικών υλικών, της βαριάς επίπλωσης, ιδιαίτερα στα υπνοδωμάτια, καθώς και η αποφυγή της υγρασίας, μειώνει την πιθανότητα αλλεργιών. Η χρήση εσωρούχων από καθαρό βαμβάκι μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης δερματικών αλλεργιών.

Η παχυσαρκία και το κάπνισμα συνδέονται με μεγαλύτερα ποσοστά αλλεργικών παθήσεων. Η απώλεια του υπερβάλλοντος βάρους βελτιώνει το αλλεργικό άσθμα στους ήδη πάσχοντες. Η τυποποιημένη διατροφή πλούσια σε συντηρητικά και χρωστικές, η κατάχρηση κρέατος, η αυξημένη πρόσληψη ζωϊκού λίπους, η μικρή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών αυξάνει την πιθανότητα να εμφανιστούν αλλεργικές παθήσεις.

Πηγή: https://www.moh.gov.gr/

Η ανακάλυψη της ινσουλίνης στις αρχές της δεκαετίας του 1920, εγκαινίασε μια νέα εποχή της θεραπείας του διαβήτη. Η ινσουλίνη έκανε τους πολύ αδύνατους ασθενείς να ανακτήσουν βάρος και εξαφάνισε τη διαβητική γλυκοζουρία. Ακόμη και το διαβητικό κώμα, η άλλοτε θανατηφόρα κατάσταση, μπορούσε να θεραπευτεί.

Τι συμπεριλάμβανε η φαρμακολογική θεραπεία στην προ-ινσουλίνη εποχή; 

Στην προ-ινσουλίνης εποχή, η φαρμακολογική θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη συμπεριλαμβάνε ένα συνδυασμό αλκοόλ, οπιοειδών, αρσενικού, και βρωμιούχου καλίου. Πιο ισχυρή από τη φαρμακευτική αγωγή, όμως, ήταν η πλούσια σε λιπαρά, και χαμηλή σε υδατάνθρακες διατροφή. 

Ποια η εκτίμηση του Frederick Allen για το διαβήτη;

Ο Frederick Allen ήταν ένας από τους πρώτους που εκτίμησαν ότι ο διαβήτης περιλαμβάνει τον ολικό μεταβολισμό και όχι μόνο τον μεταβολισμό των υδατανθράκων Ανέπτυξε μάλιστα ένα μοντέλο σε σκύλους, αφαιρώντας ολόκληρο τον παγκρεατικό ιστό. Η πλήρης αφαίρεση του παγκρέατος, είχε ως αποτέλεσμα τον μη ελεγχόμενο  διαβήτη και τον θάνατο, ενώ τα σκυλιά που διατηρούσαν περισσότερο από το 20% του παγκρέατός τους δεν ανέπτυσσαν διαβήτη. Η τύχη εκείνων με παγκρεατεκτομή 80-90% εξαρτήθηκε από το τι έτρωγαν Όταν τα σκυλιά αυτά ταΐστηκαν με διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες, ανέπτυξαν γλυκοζουρία. ενώ, όταν, τα ίδια ζώα ταΐστηκαν με υψηλή σε λιπαρά διατροφή, η γλυκοζουρία μειώθηκε ή εξαφανίστηκε εντελώς. 

Τι εφάρμοσε στους ανθρώπους;

Στους ανθρώπους, εφάρμοσε τα εξής: Αρχικά τους είχε σε ασιτία, μέχρι να εξαφανιστεί η γλυκοζουρία. Τότε, επανεισήγαγε σταδιακά τους υδατάνθρακες, μέσω πράσινων λαχανικών. Ξεκινούσε από τα 10γρ/ ημέρα και συνέχιζε μέχρι να βρεθεί ένα όριο στο οποίο εμφάνιζαν γλυκοζουρία. Η ποσότητα των υδατανθράκων, πριν την εμφάνιση γλυκοζουρίας, θεωρείτο η βέλτιστη ποσότητα. Αυτό το επίπεδο διατηρείτο, και στη συνέχεια προστίθετο στη διατροφή πρωτεΐνη, ξεκινώντας από 1 έως 1,5 g πρωτεΐνης /ημέρα, έως ότου να βρεθεί το όριο γλυκοζουρίας για το συνδυασμό υδατανθράκων και πρωτεΐνης. Τέλος, προσθέτονταν το λίπος παρέχοντας τις θερμίδες που είναι απαραίτητες για την αύξηση ή τη διατήρηση του σωματικού βάρους. Το λίπος φάνηκε να έχει μικρή επίδραση στην γλυκοζουρία. Σε  ορισμένους ασθενείς, συστηνόταν μια ημέρα ασιτίας, σε εβδομαδιαία βάση. Ο Allen κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στα άτομα με διαβήτη θα πρέπει να δίνονται τόσα τρόφιμα, ώστε να επιβιώσουν με όσο το δυνατόν ελάχιστη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, δημιουργώντας έτσι το σχήμα της πείνας. Αν και οι ενήλικες τα πήγαν καλά με αυτό το σχήμα, τα παιδιά δεν τα κατάφερναν το ίδιο καλά, καθώς η κατάστασή τους κυμαινόταν μεταξύ θανάτου από διαβήτη και θανάτου από την πείνα. 

Η άποψη του Joslin Proctor για το διαβήτη

Η μητέρα του γιατρού Joslin Proctor ανέπτυξε συμπτώματα του διαβήτη. Το βάρος της είχε πέσει στα 73 kg από τα 84 kg (ΔΜΣ 32 kg/m2), και έχανε περίπου 60 g γλυκόζης ανά ημέρα στα ούρα της. Ο Joslin εξαίρεσε τους υδατάνθρακες από τη διατροφή της, μέχρι τα ούρα να γίνουν ελεύθερα γλυκόζης, και, στη συνέχεια, τους επανέφερε σταδιακά, μέχρι να εμφανιστεί γλυκοζουρία. Για τα υπόλοιπα 14 χρόνια της ζωής της, κατανάλωνε 40-75 γραμμάρια υδατανθράκων καθημερινά, ενώ κάλυπτε τις περισσότερες από τις υπόλοιπες ενεργειακές της ανάγκες από 150g λίπους. Οι συστάσεις του Joslin ήταν παρόμοιες με εκείνες του Allen, και αποτελούνταν από 70% λίπος, 10% υδατάνθρακες. Ο Joslin αναφερόταν προσεκτικά στα τρόφιμα που περιείχαν υδατάνθρακες και συμβούλευε τους ασθενείς να τρώνε μόνο λαχανικά, με λιγότερο από 5% περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες. Τέτοια λαχανικά περιελάμβαναν, για παράδειγμα μαρούλι, αγγούρια, σπανάκι, σπαράγγια, αντίδια και μανιτάρια. 

«Οι άτυχοι διαβητικοί» έπρεπε να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες πράσινων λαχανικών  με μαργαρίνη. Οι παλάμες των χεριών τους ήταν συνήθως κίτρινες, επειδή δεν μπορούσαν να μετατρέψουν σε βιταμίνη Α, όλη την καροτίνη που λάμβαναν. 

«Η Δίαιτα του Μίσιγκαν»

Άλλοι ερευνητές ασχολήθηκαν με δίαιτες παρόμοιες με εκείνες των Allen και Joslin. Μια από αυτές, γνωστή ως «η Δίαιτα του Μίσιγκαν», αναπτύχθηκε από τους Νιούμπεργκ και Marsh (1920). Η μέθοδος διαφέρει, διότι δεν είχε περίοδο της ασιτίας, και προϋπέθετε εξατομίκευση των αναγκών σε μακροθρεπτικά συστατικά. Η αρχική θεραπεία περιελάμβανε 900 και 1.000 θερμίδες /ημέρα, με 90 γραμμάρια λίπους, 10 g πρωτεΐνης, και 14 g υδατάνθρακες για μία έως δύο εβδομάδες μέχρι να σταματήσει η γλυκοζουρία.  Στη συνέχεια, οι θερμίδες  αυξάνονταν σε 1.400 θερμίδες / ημέρα, με 140 g λίπους, 28 g πρωτεΐνη, και 15-20 g υδατάνθρακες. 

Συμπερασματικά

Όσο τρομερές και αν ήταν, οι προ-ινσουλίνης δίαιτες παρέτειναν τη ζωή των διαβητικών. Οι προμήθειες της ινσουλίνης ήταν περιορισμένες (και ακριβές), για μερικά χρόνια μετά την ανακάλυψή της και το σχήμα της «πείνας» βοήθησε πολλούς  ανθρώπους να μείνουν ζωντανοί μέχρι η ινσουλίνη να βγει σε πλήρη παραγωγή.

Πηγή: https://www.mednutrition.gr/

Έγκαυμα είναι μια βλάβη των ιστών η οποία μπορεί να προκληθεί από έκθεση σε θερμότητα, ψύχος, ακτινοβολία, χημικές ουσίες και τριβή. Τα εγκαύματα εμφανίζονται κυρίως στους ιστούς του δέρματος, και σπανιότερα στους βλεννογόνους.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η έκβαση του εγκαύματος εξαρτάται όχι μόνο από την αιτία που το προκάλεσε, την έκταση και την σοβαρότητα του αλλά και από την άμεση και σωστή παροχή πρώτων βοηθειών.

Έγκαυμα από τον ήλιο

Καθώς βρισκόμαστε στην αρχή του καλοκαιριού θα ήθελα να ξεκινήσω με τα ηλιακά εγκαύματα του καλοκαιριού.  Είναι θεωρώ γνωστό πλέον ότι η χρόνια έκθεση στον ήλιο και κυρίως κατά τις μεσημεριανές ώρες προκαλεί βλάβες που σαφώς δεν περιορίζονται στις παροδικές μικροενοχλήσεις και κοκκινίλες στο δέρμα μας.

Ο πόνος και ο ερεθισμός μπορούν να αντιμετωπιστούν με χρήση ήπιων αναλγητικών, ψυχρών κομπρεσών και ενυδατικών λοσιόν με αλόη βέρα ή calamine.  Προσοχή χρειάζεται και για την αποφυγή αφυδάτωσης του οργανισμού με λήψη επαρκών υγρών και αποφυγή του αλκοόλ.  Για ιδιαιτέρως εκτεταμένα  εγκαύματα ή εγκαύματα που έχουν προκαλέσει φουσκάλες αλλά και για εγκαύματα σε παιδιά ή μωρά συστήνεται ιατρική αξιολόγηση.

Έγκαυμα από ζεστά υγρά ή καυτές επιφάνειες

Η δεύτερη πιο συχνή κατηγορία εγκαυμάτων είναι τα θερμικά εγκαύματα.

Μωρά, μικρά παιδιά αλλά και ενήλικες συχνά μέσα στο σπίτι, εμπλέκονται σε ατυχήματα με ζεστό νερό, καυτό λάδι, σίδερο σιδερώματος και άλλες καυτές επιφάνειες ή πηγές θερμότητας ακόμη και με ανοικτή φλόγα που χρησιμοποιούν καθημερινά.

Ο γενικός κανόνας πρώτων βοηθειών για θερμικά εγκαύματα είναι:

• Όσο το δυνατό πιο άμεση μείωση του θερμικού φορτίου της περιοχής που έχει καεί.

Απαγορεύεται κάθε χρήση:

• Λαδιού
• Βαζελίνης
• Οδοντόκρεμας
• Πάγου κλπ.

Επιβάλλεται μόνο:

• Τρεχούμενο κρύο νερό βρύσης για τουλάχιστον δέκα λεπτά πάνω στην περιοχή
• Αφαίρεση των κοσμημάτων όπως δακτυλιδιών και των ρούχων που εμφανίζονται ποτισμένα με καυτό υγρό ή που φλέγονται με ιδιαίτερη όμως προσοχή και μόνο στην περίπτωση που αυτά δεν έχουν προσκολληθεί πάνω στο τραύμα.

Η έκταση και η σοβαρότητα του εγκαύματος αλλά και η ηλικία του παθόντα καθορίζουν το εάν χρειάζεται ιατρική φροντίδα.

Εγκαύματα, πρώτου, δευτέρου, τρίτου βαθμού

Τα θερμικά εγκαύματα διαχωρίζονται σε πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού και έχουν διαφορετική αντιμετώπιση και πρόγνωση. Κατά κανόνα εγκαύματα πρώτου βαθμού δεν χρήζουν άμεσης ιατρικής φροντίδας.

Εγκαύματα τρίτου βαθμού αλλά και εγκαύματα δεύτερου βαθμού με επιφάνεια μεγαλύτερη από το 10% του σώματος χρήζουν άμεσης και ειδικής ιατρικής φροντίδας καθώς ο κίνδυνος καταπληξίας ή σοκ είναι μεγάλος και θανάσιμος.

Θύματα εκτεταμένων εγκαυμάτων δευτέρου και εγκαυμάτων τρίτου βαθμού από πηγή ανοικτής φλόγας πρέπει να εξεταστούν και για πιθανή ύπαρξη εγκαύματος στους βλεννογόνους.

Έτσι λοιπόν εάν η επιφάνεια του εγκαύματος ενός ενήλικα είναι μεγαλύτερη από τις δύο παλάμες μας τότε πρέπει να τον μεταφέρουμε σε νοσοκομείο. Στο μεσοδιάστημα θα εφαρμόσουμε τον βασικό κανόνα πρώτων βοηθειών που αφορά την μείωση του θερμικού φορτίου της περιοχής και θα εφαρμόσουμε χαλαρά μεμβράνη στην περιοχή.  Γάζες ή ελαστικοί επίδεσμοι απαγορεύονται.

Έγκαυμα σε περίπτωση ηλεκτροπληξίας

Θερμικά εγκαύματα προκαλούνται και από ηλεκτροπληξία αλλά και με τριβή. Στην περίπτωση ηλεκτροπληξίας πριν σπεύσετε να βοηθήσετε το θύμα βεβαιωθείτε ότι έχετε διακόψει την παροχή του ρεύματος και ότι δεν πλησιάζετε το θύμα σε βρεγμένη επιφάνεια.  Εναλλακτικά χρησιμοποιείστε ένα ξύλο για να μετακινήσετε το θύμα μακριά από την πηγή του ρεύματος.  Μεταφέρετε τον ασθενή άμεσα σε νοσοκομείο ώστε να αξιολογηθούν όχι μόνο τα επιφανειακά εγκαύματα στο σημείο εισόδου και εξόδου του ηλεκτρικού ρεύματος αλλά και η καρδιακή, μυϊκή αλλά και γενική κατάσταση της υγείας του.

Έγκαυμα μετά πτώση

Θερμικό έγκαυμα όμως μπορεί να δημιουργηθεί και από τριβή όπως για παράδειγμα μετά από πτώση από μοτοσυκλέτα σε κίνηση πάνω στο οδόστρωμα.  Τότε σημαντικό είναι να γίνει άμεσος καθαρισμός και δη χειρουργικός του τραύματος καθώς ουλές μπορεί να προκύψουν όχι μόνο από το έγκαυμα αλλά και χρωματισμός του δέρματος (Tattoing) από μικρά τρίμματα της ασφάλτου.

Έγκαυμα από χημική ουσία 

Η τρίτη κατηγορία εγκαυμάτων είναι τα χημικά εγκαύματα. Η αντίδραση των χημικών ουσιών οξέων, αλκάλεων με τις πρωτεΐνες και τα λευκώματα των ιστών παράγει θερμότητα και ουσιαστικά έχει τα ίδια αποτελέσματα με τα θερμικά εγκαύματα. Η σοβαρότητα αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισης του χημικού εγκαύματος εξαρτάται από το είδος και την πυκνότητα της χημικής ουσίας αλλά και το σημείο του σώματος που έχει εκτεθεί. Υγρά μπαταρίας, αμμωνία, χλώριο, κλπ. μπορεί να προκαλέσουν επιδερμικά ή εσωτερικά εγκαύματα εάν καταποθούν.

Σε περίπτωση επαφής με κάποιο χημικό θα πρέπει:

• Να απομακρυνθεί άμεσα όσο το δυνατό μεγαλύτερη ποσότητα από το χημικό με άφθονο νερό
• Να αφαιρεθούν τα βρεγμένα ρούχα και τυχόν κοσμήματα.
• Να εξετασθείτε από γιατρό εάν η έκταση του εγκαύματος είναι μεγαλύτερη από 10 εκατοστά ή εάν το έγκαυμα βρίσκεται στο πρόσωπο, στα χέρια, στα πόδια, στους γλουτούς, την βουβωνική χώρα ή σε κάποια μεγάλη άρθρωση όπως το γόνατο.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε περίπτωση που χημικά έρθουν σε επαφή με τα μάτια καθώς πρέπει να χρησιμοποιηθεί τρεχούμενο νερό για τουλάχιστον 20 λεπτά στην περιοχή πριν την μετάβαση του παθόντα σε νοσοκομείο.

Πηγή: https://www.hygeia.gr/

Η εταιρεία μας διαθέτει το υλικό 

Επίθεμα Υδρογέλης της Everyrays 

Αποστειρωμένη γάζα με υδρογέλη για εγκαύματα 65x43mm. 5τεμ

Κάνουμε τη φύση σύμμαχό μας και προλαβαίνουμε τους πονοκεφάλους ή ανακουφίζουμε τον πόνο που μας προκαλούν.

Ο ενοχλητικός πονοκέφαλος αποτελεί µια κοινή πάθηση που ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους σε καθηµερινή βάση. Μάλιστα οι ειδικοί εξηγούν ότι οι τακτικοί πονοκέφαλοι φθάνουν να απασχολούν ακόµη και το 20% του γενικού πληθυσµού. Οι πονοκέφαλοι είναι κατά κανόνα ιδιοπαθείς, πράγµα που σηµαίνει ότι δεν «κρύβουν» κάτι άλλο και ότι απλά µας συμβαίνουν. Όλοι έχουµε παρατηρήσει ότι είναι πιο πιθανό να πάθουµε πονοκέφαλο όταν δεν έχουµε φάει, δεν έχουµε πιει αρκετό νερό, είµαστε κουρασµένοι ή δεν έχουµε κοιµηθεί καλά. Επίσης, σύµφωνα µε τους ειδικούς, οι πονοκέφαλοι µπορεί να επιδεινώνονται ή να εµφανίζονται συχνότερα υπό συγκεκριµένες συνθήκες, που έχουν να κάνουν µε το τι τρώµε, σε ποια φάση του κύκλου µας είµαστε, αν είµαστε γυναίκες, τι φάρµακα παίρνουµε κ.λπ. Και παρότι οι πονοκέφαλοι σπάνια οφείλονται σε κάτι πιο σοβαρό, είναι καλό να επισκεφθούµε έναν γιατρό ο οποίος αφού πάρει το ιστορικό µας θα µας καθοδηγήσει ανάλογα. Η αίσθηση τώρα που προκαλεί ένας πονοκέφαλος κυµαίνεται από άβολη έως και αρκετά επώδυνη, ενώ µπορεί να διαταράξει τις λειτουργίες που εκτελούµε καθηµερινά. Εκτός από τα φάρµακα που στοχεύουν στην ανακούφιση των συµπτωµάτων των πονοκεφάλων υπάρχουν αρκετές αποτελεσµατικές φυσικές λύσεις που µπορεί να βοηθήσουν είτε να προλάβουµε έναν πονοκέφαλο είτε και να τον αντιµετωπίσουµε αν τελικά δεν τον αποφύγουµε.

Πιείτε άφθονο νερό

Η ανεπαρκής ενυδάτωση μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο, καθώς επιστημονικές μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η χρόνια αφυδάτωση αποτελεί μια κοινή αιτία πονοκεφάλων έντασης και ημικρανιών. Ταυτόχρονα η αφυδάτωση μπορεί να μειώσει τη συγκέντρωσή σας και να προκαλέσει ευερεθιστότητα, κάνοντας τα συμπτώματά ακόμη χειρότερα. Για να αποφύγετε τους πονοκεφάλους εξαιτίας της αφυδάτωσης, μην ξεχνάτε να πίνετε άφθονο νερό καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας αλλά και να καταναλώνετε τροφές πλούσιες σε υγρά.

Κοιμηθείτε όσο πρέπει

Η στέρηση ύπνου μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για την υγεία ποικιλοτρόπως ενώ σε ορισμένα άτομα πιθανόν να προκαλέσει μέχρι και πονοκεφάλους. Επιστημονική μελέτη μάλιστα, που δημοσιεύθηκε στο «Headache: The Journal of Head and Face Pain», υποστηρίζει ότι άτομα που κοιμούνται λιγότερο από έξι ώρες κάθε βράδυ είχαν πιο συχνούς και έντονους πονοκεφάλους συγκριτικά με εκείνους που απολάμβαναν έναν ποιοτικό ύπνο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διατηρήσετε την ισορροπία, αφού και οι υπερβολικές ώρες ύπνου είναι δυνατόν να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Για να απολαύσετε τα μέγιστα οφέλη του ύπνου στοχεύστε στη «χρυσή τομή» των επτά έως και εννέα ωρών κάθε βράδυ.

Επωφεληθείτε  από την κρύα κομπρέσα

Δοκιμάστε να τοποθετήσετε μια παγωμένη κομπρέσα στο πίσω μέρος του λαιμού σας ή στην περιοχή του κεφαλιού για λίγα λεπτά, καθώς το κρύο μειώνει τη φλεγμονή και συστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία, τα οποία συμβάλλουν στη μείωση του ενοχλητικού πόνου.

Χαλαρώστε με τη βοήθεια της yoga

Η yoga αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο για να μειώσετε το άγχος, να αυξήσετε την σωματική σας ευελιξία, να μειώσετε τον πόνο και να βελτιώσετε συνολικά την ποιότητα ζωής. Η συχνή εξάσκηση της yoga, όπως αποκαλύπτουν νέα επιστημονικά δεδομένα που δημοσιεύθηκαν στο «National Library of Medicine», μπορεί ακόμη και να μειώσει την ένταση ή τη συχνότητα των πονοκεφάλων.

Αποφύγετε τις έντονες μυρωδιές

Οι έντονες μυρωδιές, όπως αυτές των αρωμάτων ή των προϊόντων καθαρισμού, ευθύνονται συχνά για τους πονοκεφάλους έντασης αλλά και για τις ημικρανίες. Αυτή η ευαισθησία στις έντονες οσμές, που ονομάζεται οσμοφοβία, εμφανίζεται συχνά σε άτομα με χρόνιες ημικρανίες. Στην περίπτωση που είστε ευαίσθητοι στις μυρωδιές, προσπαθήστε να αποφύγετε τα έντονα αρώματα, τον καπνό του τσιγάρου, αλλά και τα αρωματικά φαγητά για να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισής του.

Καφεΐνη VS πονοκέφαλος

Η κατανάλωση ροφημάτων που περιέχουν καφεΐνη, όπως το τσάι ή ο καφές, μπορεί να σας ανακουφίσει όταν αντιμετωπίζετε πονοκέφαλο. Η καφεΐνη μάλιστα, βελτιώνει τη διάθεση, αυξάνει την εγρήγορση και συστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία, τα οποία με τη σειρά τους έχουν θετική επίδραση στα συμπτώματα της κεφαλαλγίας. Ωστόσο, είναι σημαντικό να ελέγχετε την πρόσληψη καφεΐνης, αφού η απότομη διακοπή της έχει επίσης αποδειχθεί ότι μπορεί να προκαλέσει πονοκεφάλους, στην περίπτωση που ένα άτομο καταναλώνει τακτικά μεγάλες ποσότητες και ξαφνικά σταματήσει.

Περιορίστε το αλκοόλ

Αν και το ένα ποτό συνήθως δεν ευθύνεται για τον πονοκέφαλο, μελέτες έχουν δείξει ότι το αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει ημικρανίες στο 1/3 όσων παρουσιάζουν συχνά πονοκεφάλους ενώ έχει επίσης αποδειχθεί ότι μπορεί να προκαλέσει αθροιστικούς ή και πονοκεφάλους έντασης. Ενας λόγος λοιπόν παραπάνω να μην ξεπερνάτε ποτέ το μέτρο, ειδικά στην περίπτωση που υποφέρετε συχνά από πονοκεφάλους.

Δώστε μια ευκαιρία στα αιθέρια έλαια

Τα αιθέρια έλαια αποτελούν συμπυκνωμένα υγρά, που περιέχουν αρωματικές ενώσεις από μια ποικιλία φυτών. Εχουν πολλά θεραπευτικά οφέλη, με τη μέντα, τη λεβάντα, το περγαμόντο και το χαμομήλι να έχουν μεταξύ άλλων ηρεμιστική, αναλγητική και καταπραϋντική δράση. Σε ένα μπολ με χλιαρό νερό, ρίξτε 2 σταγόνες περγαμόντο και 2 σταγόνες χαμομήλι. Βουτήξτε ένα βαμβακερό πανί και κάντε κομπρέσες στο κεφάλι. Μπορείτε επίσης να ρίξετε σε ένα ποτήρι 10 ml χαμομηλέλαιο και 4 σταγόνες αιθέριο έλαιο μαντζουράνας. Στη συνέχεια, κάντε μασάζ στον αυχένα και στους κροτάφους. Προσοχή: Σε κάθε περίπτωση, αποφύγετε τα αιθέρια έλαια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, χωρίς τη συμβουλή γιατρού.

Πιείτε λίγο τσάι από τζίντζερ

Το τζίντζερ περιέχει πολλές ευεργετικές ενώσεις, συμπεριλαμβανομένων αντιοξειδωτικών και αντιφλεγμονωδών ουσιών. Επιπλέον το τζίντζερ συμβάλλει στη μείωση της ναυτίας και του εμετού, κοινών συμπτωμάτων που σχετίζονται με πονοκεφάλους.

Μην αμελείτε τη φυσική δραστηριότητα

Ενας από τους πιο απλούς τρόπους για να μειώσετε τη συχνότητα και την ένταση του πονοκεφάλου είναι η σωματική δραστηριότητα, καθώς σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «National Center of Biotechnology Information», το χαμηλό επίπεδο φυσικής δραστηριότητας συνδέθηκε με σαφώς αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης πονοκεφάλου. Πώς θα καταφέρετε να την αυξήσετε; Το μόνο που χρειάζεστε είναι μερικά παραπάνω βήματα, αφού είναι γνωστές οι ευεργετικές δράσεις της βάδισης τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική ευεξία.

Επενδύστε στην καλή διάθεση

Ορισμένες φορές το στρες, ο θυμός ή η στενοχώρια μπορούν να επιδεινώνουν έναν πονοκέφαλο. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον φόβο που πιθανώς νιώθετε ότι θα πονέσετε, καθώς αυτό σας στρεσάρει και ευνοεί τον πονοκέφαλο, δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να δίνετε την ευκαιρία στον εαυτό σας να χαλαρώνει και να κάνει πράγματα που τον ευχαριστούν.

Περπατάτε με… το κεφάλι ψηλά

Η κακή στάση του σώματος επιβαρύνει την περιοχή του αυχένα, με αποτέλεσμα την αύξηση της σύσπασης των μυών της περιοχής και την πρόκληση ή την επιδείνωση του πονοκεφάλου. Βελτιώστε λοιπόν τη στάση του σώματός σας και όταν περπατάτε, αλλά και όταν κάθεστε.

Πηγή: https://www.vita.gr/

Οι οδηγίες από την Πολιτική Προστασία για τον επερχόμενο καύσωνα που θα πλήξει τη χώρα μας. Τι πρέπει να προσέξετε.

Συστάσεις προς τους πολίτες απευθύνει η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας λόγω του επερχόμενου καύσωνα που θα πλήξει τις επόμενες ημέρες τη χώρα μας.

Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων καλεί τους πολίτες "να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, μεριμνώντας για τη λήψη μέτρων αυτοπροστασίας από κινδύνους που προέρχονται από την επικράτηση των υψηλών θερμοκρασιών και από κινδύνους που προέρχονται από την εκδήλωση των έντονων καιρικών φαινομένων".

Τι να προσέξετε

Ειδικότερα, σύμφωνα με τις οδηγίες αυτοπροστασίας από τις υψηλές θερμοκρασίες, συνιστώνται στους πολίτες τα εξής:

• Αποφύγετε την ηλιοθεραπεία και παραμείνετε σε σκιερά και δροσερά μέρη μακριά από χώρους όπου επικρατεί συνωστισμός.
• Αποφύγετε τη βαριά σωματική εργασία ιδιαίτερα σε χώρους με υψηλή θερμοκρασία, άπνοια και μεγάλη υγρασία.
• Αποφύγετε το βάδισμα για πολύ ώρα ή το τρέξιμο κάτω από τον ήλιο.
• Προτιμήστε τα ελαφρά, άνετα και ανοιχτόχρωμα ρούχα από φυσικό υλικό για να διευκολύνεται ο αερισμός του σώματος και η εξάτμιση του ιδρώτα. Επιλέξτε ένα καπέλο που εξασφαλίζει καλό αερισμό του κεφαλιού. Φορέστε μαύρα ή σκουρόχρωμα γυαλιά με ειδική επίστρωση που προστατεύουν από την αντανάκλαση του ήλιου.
• Φροντίστε η διατροφή σας να αποτελείται από ελαφρά και μικρά γεύματα, με έμφαση στα φρούτα και τα λαχανικά. Περιορίστε τα λιπαρά.
• Πίνετε άφθονα υγρά (νερό και χυμούς φρούτων). Αν ιδρώνετε πολύ, προσθέστε αλάτι στο φαγητό σας. Αποφύγετε τα οινοπνευματώδη ποτά.
• Κάντε χλιαρά ντους κατά τη διάρκεια της ημέρας κι αν χρειαστεί τοποθετείστε υγρά καλύμματα στο κεφάλι και στο λαιμό.
• Μεριμνήστε για τα μέλη της οικογένειάς σας που πάσχουν από χρόνια νοσήματα (αναπνευστικά, καρδιαγγειακά, κλπ.). Συμβουλευτείτε το θεράποντα ιατρό τους για την εφαρμογή ειδικών οδηγιών και για όσους λαμβάνουν φάρμακα.
• Αποφύγετε τα πολύωρα ταξίδια με τα μέσα συγκοινωνίας όταν η ζέστη είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα.
• Αν έχετε βρέφη και παιδιά
• Ντύστε τα όσο γίνεται πιο ελαφρά. Φροντίστε ώστε τα χέρια και τα πόδια τους να είναι ελεύθερα και να μην τυλίγονται σε πάνες.
• Φροντίστε να μην μένουν στον ήλιο μετά το μπάνιο στη θάλασσα και να φορούν πάντα καπέλο.
• Εκτός από γάλα συνιστάται η χορήγηση και άλλων υγρών. Συμβουλευτείτε τον παιδίατρο.
• Για τα μεγαλύτερα παιδιά, φροντίστε να πίνουν πολλά υγρά (νερό και χυμούς φρούτων) και να τρώνε περισσότερα λαχανικά και φρούτα και λιγότερα λίπη.

Αν έχετε ηλικιωμένους

• Μετακινείστε τους σε δροσερότερους χώρους ή περιοχές (παραθαλάσσια ή σε βουνό), διότι το πολύ ζεστό και υγρό περιβάλλον αποβαίνει επικίνδυνο. Εναλλακτικά φροντίστε να παραμένουν στα κατώτερα διαμερίσματα πολυώροφων σπιτιών.
• Ανοίξτε το σπίτι τη νύχτα για να δροσίζει και κρατάτε το ερμητικά κλειστό τις ζεστές ώρες της ημέρας.
• Μην εγκαταλείπετε τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας μόνα τους σε περιπτώσεις θερινών διακοπών ή πολυήμερης απουσίας σας από το σπίτι. Διαφορετικά εξασφαλίστε ένα άτομο για την καθημερινή τους φροντίδα.

Πηγή: https://www.news247.gr/

Η long-COVID μπορεί να «προκαλέσει» διαβήτη. Χρειάζεται να γίνει τελικά  έλεγχος ακόμη και έναν χρόνο μετά τη νόσηση προτείνουν οι επιστήμονες στους ασθενείς . Την ανάγκη ελέγχου των ανθρώπων που νόσησαν με λοίμωξη COVID-19 έως και έναν χρόνο μετά το θετικό αποτέλεσμα προτείνουν οι ειδικοί, καθώς υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης  Σακχαρώδους  Διαβήτη τύπου 2.

«Φαίνεται πως τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν σοβαρά από COVID-19 ή και να καταλήξουν (3 έως 4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο, όπως δείχνουν όλες οι μελέτες)» εξηγεί ο δρ Ανδρέας Μελιδώνης, πρόεδρος του Ελληνικού Κολλεγίου Μεταβολικών Νοσημάτων (ΕΚΟΜΕΝ) και συντονιστής διευθυντής Διαβητολογικού-Καρδιομεταβολικού Κέντρου Μetropolitan Hospital.

Όμως ο ειδικός επικαλείται πρόσφατα βιβλιογραφικά δεδομένα που δείχνουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη (ΣΔ) σε μη διαβητικά άτομα, στο πλαίσιο του συνδρόμου long-COVID.

Συγκεκριμένα, στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό «Lancet» στο τέλος Μαρτίου δημοσιεύθηκε μελέτη ανάλυσης μεγάλης βάσης δεδομένων στις ΗΠΑ όπου συγκρίθηκε ο κίνδυνος εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη σε 180.000 άτομα που νόσησαν από COVID-19 για έναν χρόνο μετά τη νόσησή τους, με τον αντίστοιχο κίνδυνο εμφάνισης σε 8.000.000 υγιούς πληθυσμού που δεν είχε νοσήσει στον αντίστοιχο χρόνο.

Τι διαπιστώθηκε; Ο κίνδυνος εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη (κατά 99% τύπου 2) στα άτομα που νόσησαν ήταν ιδιαίτερα αυξημένος (κατά 40%) και παρουσίαζε κυμαινόμενη από 31% έως και περισσότερο από 100% αύξηση, ανάλογα με την παρουσία ή μη παραγόντων κινδύνου όπως η ηλικία, ο δείκτης μάζας σώματος (BMI), ο προδιαβήτης κ.λπ. Επιπλέον, στα άτομα που χρειάστηκαν νοσηλεία ο κίνδυνος εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη στον έναν χρόνο παρακολούθησης ήταν αυξημένος κατά 173% και στα νοσηλευθέντα και διασωληνωμένα λόγω COVID-19 άτομα ήταν αυξημένος κατά 273%!

Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι όμως και το γεγονός ότι και τα άτομα που νόσησαν ήπια (δεν χρειάστηκαν νοσηλεία) παρουσίασαν κατά 25% αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη έναν χρόνο μετά στο πλαίσιο του συνδρόμου Long-COVID.

Την ίδια περίοδο, στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό «Diabetologia» δημοσιεύθηκε ανάλογη μελέτη από γερμανική βάση δεδομένων όπου συγκρίθηκε η επίπτωση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 σε πληθυσμό 35.856 ασθενών από COVID-19, έναν χρόνο μετά τη νόσησή τους, με την ανάλογη επίπτωση σε ίδιο αριθμό ασθενών που νόσησαν από λοίμωξη ανωτέρου αναπνευστικού (που δεν ήταν COVID-19). Και εδώ υπήρχε κατά 30% αυξημένη επίπτωση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 στον πληθυσμό που νόσησε.

«Πολλές είναι οι πιθανολογούμενες αιτίες για τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 στο πλαίσιο του συνδρόμου long-COVID. Εχει περιγραφεί η ανάπτυξη ινσουλινοαντίστασης και επηρεασμένης ινσουλινοέκκρισης και στους μη διαβητικούς ασθενείς οι οποίοι νόσησαν και ανάρρωσαν. Οι φλεγμονώδεις κυτταροκίνες και ο TNF-a παραμένουν σε αυξημένη έκφραση ακόμη και μετά τη νοσηλεία και μπορούν να προκαλέσουν δυσλειτουργία των β-κυττάρων του παγκρέατος (υπεύθυνα για την ινσουλινοέκκριση) και ινσουλινοαντίσταση» εξηγεί ο δρ Μελιδώνης.

Σε καταστάσεις  δε που χαρακτηρίζονται από παρουσία χρόνιας φλεγμονής (όπως η παχυσαρκία, η σπλαχνική συσσώρευση λίπους κ.λπ.) η λοίμωξη μπορεί να επιδεινώσει αυτή τη χρόνια φλεγμονή ακόμη και μετά τη νοσηλεία και να ευνοήσει την ινσουλινοαντίσταση, που είναι παθογενετικός πυλώνας για την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Σύμφωνα δε με τον ίδιο, πιθανολογείται επίσης αυξημένη έκφραση της πρωτεΐνης ACE2 (πρωτεΐνης κομβικής για την είσοδο του ιού SARS-CoV-2 στα κύτταρα) στα β-κύτταρα του παγκρέατος, με συνέπεια αυξημένο κίνδυνο τοξικής δράσης του ιού στα β-κύτταρα του παγκρέατος και, ως εκ τούτου, μειωμένης ινσουλινοέκκρισης.

Αναπάντητα ερωτήματα

Υπάρχουν, εν τούτοις, όπως περιγράφει ο γιατρός, πολλά αναπάντητα ερωτήματα ακόμη. Για παράδειγμα, είναι άγνωστο εάν αυτός ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 μετά τη νοσηλεία είναι προϋπάρχων προδιαβήτης ή μη γνωστός διαβήτης που γίνεται φανερός μετά τη νόσηση. Επιπλέον, παραμένει άγνωστο εάν είναι  αναστρέψιμος αλλά και ποια είναι η βέλτιστη αγωγή και αντιμετώπισή του.

«Ανεξάρτητα όμως από τα ερωτήματα αυτά, μετά τα σημαντικά δεδομένα των μελετών που αναφέρθηκαν, προκύπτει ευδιάκριτη η ανάγκη ελέγχου των ασθενών που νόσησαν από COVID-19 για την πιθανή ανάπτυξη σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2.
Ο έλεγχος αυτός θα πρέπει να γίνεται ανά τακτά διαστήματα έως έναν χρόνο μετά τη νοσηλεία (δεν έχουμε δεδομένα για αυξημένη εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 μετά από τον χρόνο από τη νοσηλεία). Ο έλεγχος του διαβήτη θα πρέπει να περιλαμβάνει, εκτός του σακχάρου νηστείας, τη δίωρη καμπύλη σακχάρου, που δίνει αξιόπιστα δεδομένα σχετικά με το ενδεχόμενο status του διαβήτη στο άτομο που ελέγχεται» καταλήγει ο δρ Μελιδώνης.

Πηγή: https://www.tovima.gr/

Το καλοκαίρι πέρα από την ανεμελιά που έχει, ενέχει και κινδύνους δυνατές και επικίνδυνες ακτίνες του ήλιου στο δέρμα αλλά και τις μέδουσες, καθώς στη θάλασσα «παραμονεύουν» κίνδυνοι όπως οι μέδουσες.

Αν και είναι τρομερά επίπονο, το τσίμπημα της μέδουσας σπανίως είναι επικίνδυνο και αντιμετωπίζεται σχετικά εύκολα. Ο πόνος εκδηλώνεται περίπου πέντε λεπτά μετά το τσίμπημα και υποχωρεί μέσα σε μερικές ώρες (όχι περισσότερες από 24).

Tι μπορεί να προκαλέσουν τα τσιμπήματα της μέδουσας

Αν κάποιος έρθει σε επαφή με μέδουσα όταν κολυμπάει ή όταν περπατάει στην θάλασσα μπορεί να τον τσιμπήσει και το δηλητήριο από τις νηματοκύστες μπορεί να εισέλθει στο σώμα του. Πάνω από 150 χιλιάδες τσιμπήματα σημειώνονται κάθε χρόνο. Ανάλογα με τον τύπο της μέδουσας και πόσο δηλητήριο εισέρχεται στο σώμα μας, το τσίμπημα μπορεί να προκαλέσει πόνο ή άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας. Κάποια τσιμπήματα μέδουσας μπορεί να απειλήσουν τη ζωή κάποιου. Είναι σημαντικό να λάβει κανείς ιατρική βοήθεια αν έχει σοβαρά συμπτώματα μετά από το τσίμπημα μέδουσας.

Τα συμπτώματα μετά από ένα τσίμπημα μέδουσας εξαρτώνται από τον τύπο της μέδουσας. Τα ήπια τσιμπήματα συνήθως προκαλούν μικρή ενόχληση, φαγούρα και σε κάποιες περιπτώσεις εξάνθημα.
Πιο σοβαρά τσιμπήματα μπορούν να προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερη βλάβη. Αν τα συμπτώματα είναι ακόμα πιο σοβαρά πρέπει να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια.

Οδηγίες Αντιμετώπισης :

Οι οδηγίες για την άμεση αντιμετώπιση τσιμπήματος από μέδουσα του είδους Pelagia nοctiluca είναι :

1) Άμεση έξοδος από την θάλασσα- Πλύσιμο του πάσχοντος δέρματος με θαλασσινό νερό αποφεύγοντας την τριβή.

2) Αφαίρεση των πλοκαμιών στην περιοχή του τσιμπήματος με τη χρήση γαντιών για την αποφυγή εισόδου τοξίνης στα χέρια σας με μία λαβίδα ή τσιμπιδάκι ή πλαστική κάρτα.

3) Εφαρμογή στην πάσχουσα περιοχή μίγματος θαλασσινού ύδατος και μαγειρικής σόδας (εάν υπάρχει)σε αναλογία 1:1 και για 1-2 λεπτά.

4) Εφαρμόζουμε κρύα επιθέματα στο πάσχον δέρμα για 5-15 λεπτά και επαναλαμβάνουμε εάν είναι σκόπιμο.

5) Στα ήπια εξανθήματα είναι δυνατή η εφαρμογή κρέμα κορτικοστεροειδούς και η λήψη αντιισταμινικού επί έντονου κνησμού εάν εμφανιστεί.

Τι θα πρέπει να αποφεύγετε:

1) Το πλύσιμο της πάσχουσας περιοχής με γλυκό νερό (ευνοείται η ρήξη των πλοκαμιών της μέδουσας, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη απελευθέρωση τοξίνης.)

2) Την εφαρμογή οξικού οξέος (ξύδι) ή αμμωνίας.

3) Την περιποίηση της πάσχουσας περιοχής με γυμνά χέρια

4) Την εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων

Προσοχή :

Σε περίπτωση εμφάνισης συστηματικών συμπτωμάτων (σπάνια) όπως : υπόταση , βράχος φωνής , εισπνευστικός συριγμός, γενικευμένο αγγειοοίδημα - εκτεταμένο κνιδωτικό εξάνθημα ,διαταραχές επιπέδου επικοινωνίας - συνείδησης , έμετος, είναι επιβεβλημένη η ΑΜΕΣΗ διακομιδή του ασθενούς στο νοσοκομείο.

Πηγή: news4health.gr

«Η προσφορά αίματος αποτελεί πράξη αλληλεγγύης. Γίνε μέλος της προσπάθειας και σώσε ζωές»

                                                                                                                    Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας

Με μήνυμα «Η προσφορά αίματος είναι μία πράξη αλληλεγγύης. Γίνε μέλος της προσπάθειας και σώσε ζωές» εορτάζεται φέτος η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη στις 14 Ιουνίου 2022.

Σκοπός του μηνύματος είναι η ανάδειξη του ρόλου της εθελοντικής αιμοδοσίας στη διάσωση ζωών και στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Συγκεκριμένα, οι στόχοι της φετινής καμπάνιας είναι:

• να ευχαριστήσει τους αιμοδότες σε όλο τον κόσμο και να ευαισθητοποιήσει περαιτέρω το κοινό σχετικά με την ανάγκη της τακτικής, μη αμειβόμενης αιμοδοσίας
• να τονίσει την ανάγκη για προσφορά αίματος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με σκοπό την επάρκειά του και την καθολική και έγκαιρη κάλυψη των αναγκών για μεταγγίσεις αίματος
• να αναγνωρίσει και να προάγει την αξία της εθελοντικής, μη αμειβόμενης αιμοδοσίας στοχεύοντας στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής.

Η Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη αποτελεί επίσης ευκαιρία ευαισθητοποίησης σχετικά με την ανάγκη της αύξησης της χρηματοδότησης και της αναβάθμισης των συστημάτων αιμοδοσίας, με σκοπό την αύξηση της συλλογής αίματος από εθελοντές, μη αμειβόμενους  αιμοδότες.

Η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη εορτάζεται στις 14 Ιουνίου κάθε έτους. Φέτος η χώρα φιλοξενίας για τις εκδηλώσεις εορτασμού της είναι το Μεξικό μέσω του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας του.

Η διαθεσιμότητα του αίματος και των προϊόντων του είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική διαχείριση

• γυναικών με αιμορραγία λόγω επιπλοκών της εγκυμοσύνης και του τοκετού
• ασθενών με αιματολογικά νοσήματα, κληρονομικές αιμοσφαιρινοπάθειες, όπως η μεσογειακή αναιμία και η δρεπανοκυτταρική αναιμία και ανοσιακή ανεπάρκεια
• τραυματιών, καθώς και ασθενών που υποβάλλονται σε ιατρικές και χειρουργικές επεμβάσεις

Η ανάγκη για αίμα είναι καθολική αλλά η πρόσβαση σε αυτό για όλους εκείνους που το χρειάζονται δεν είναι. Οι ελλείψεις αίματος είναι ιδιαίτερα μεγάλες στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.

Ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα αιμοδοσίας, που χαρακτηρίζεται από ευρεία και ενεργό συμμετοχή του πληθυσμού, είναι ζωτικής σημασίας για την κάλυψη των αναγκών σε αίμα, τόσο κατά τις ειρηνικές περιόδους, όσο και κατά τη διάρκεια καταστάσεων έκτακτης ανάγκης.

Πηγή: https://eody.gov.gr/pagkosmia-imera-ethelonti-aimodoti-14-ioynioy-2022/

Τα παιδιά θα πρέπει να μην πάθουν κανένα έγκαυμα από τον ήλιο σε οποιαδήποτε ηλικία, δεδομένου μάλιστα ότι υπάρχει μια σειρά από πολύ αποτελεσματικές μεθόδους προστασίας από τον ήλιο που μπορούν να εφαρμόζουν οι γονείς. Οι γονείς πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί σχετικά με την έκθεση των παιδιών τους στον ήλιο. Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν τους  καλύτερους  τρόπους για να προστατεύσουν τα μικρά παιδιά τους από τον ήλιο.

Παρακάτω, ακολουθούν οι συστάσεις του αμερικανικού Ιδρύματος Καρκίνου για τα βρέφη και τα πολύ μικρά παιδιά.

Βρέφη 0-6 μηνών

Τα βρέφη κάτω των 6 μηνών θα πρέπει να μένουν μακριά από τον ήλιο. Το δέρμα τους είναι πολύ ευαίσθητο για τα αντηλιακά. Το δέρμα ενός βρέφους διαθέτει λίγη μελανίνη, την χρωστική ουσία που δίνει χρώμα στο δέρμα, τα μαλλιά και τα μάτια και παρέχει κάποια προστασία στον ήλιο. Ως εκ τούτου, τα μωρά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις επιβλαβείς επιπτώσεις του ήλιου.

• Ακόμα και στο αυτοκίνητο πρέπει να βάλετε σκίαστρα στα παράθυρα, ώστε ο ήλιος να μην χτυπάει απευθείας το μωρό στο καθισματάκι του. Ακόμα καλύτερα, αν είναι εφικτό, βάλτε παράθυρα με ειδικό φίλτρο σκίασης και προστασίας από την ακτινοβολία UV (υπάρχουν τύποι που φτάνουν και το 100% προστασίας έναντι της υπεριώδους ακτινοβολίας χωρίς μείωση ορατότητας).
• Κάντε την βόλτα με το μωρό σας νωρίς το πρωί, πριν από τις 10:00, ή αργά το απόγευμα, μετά τις 17:00, και να έχετε το παιδί σε καρότσι με έναν προστατευτικό κάλυμμα.
• Να ντύνετε το μωρό σας με ελαφριά ρούχα που καλύπτουν τα χέρια και τα πόδια.
• Επιλέξτε ένα πλατύγυρο καπέλο, που προστατεύει το πρόσωπο, τον λαιμό και τα αυτιά του μωρού. Ένα μωρό που φοράει ένα καπέλο κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών θα συνηθίσουν να το φοράει γενικότερα χωρίς να διαμαρτύρεται.

Μωρά 6-12 μηνών

Από αυτή την ηλικία και μετά είναι πλέον ασφαλές να χρησιμοποιείτε αντηλιακό στο μωρό σας. Επιλέξτε αντηλιακό ευρέος φάσματος με δείκτη προστασίας προστασίας τουλάχιστον SPF 15 σε περιοχές του δέρματος που μένουν ακάλυπτες, όπως τα χέρια του μωρού. Πολλές εταιρείες διαθέτουν και αντηλιακά “χωρίς δάκρυα” για να μην ενοχλούν το μωρό στα μάτια.

• Εάν χρησιμοποιείτε ένα αντηλιακό σπρέι, μην το βάζετε άμεσα στο πρόσωπο του μωρού. Βάλτε πρώτα στο χέρι σας και με αυτό απλώστε το αντηλιακό στο πρόσωπο του παιδιού.
• Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να θυμάστε να βάζετε στο παιδί αντηλιακό 30 λεπτά προτού βγείτε έξω και να ξαναβάζετε το πολύ κάθε δύο ώρες, ή μετά από κολύμπι, ή αν έχει ιδρώσει πολύ.

Νήπια/Προσχολική Ηλικία

Η προστασία των νηπίων από τον ήλιο απαιτεί λίγο περισσότερη σκέψη και προσπάθεια. Είναι σημαντικό να εκπαιδεύσετε το παιδί για να προσέχει και μόνο του.

• Ψάξτε για αντηλιακά ευρέως φάσματος με δείκτη προστασίας τουλάχιστον SPF 15. Εκείνα που είναι ανθεκτικό στο νερό και σε μορφή σπρέι είναι μια καλή επιλογή για τα μικρά παιδιά που δεν κάθονται συνήθως ήσυχα για να τους βάλετε αντηλιακό, αλλά μην τα ψεκάζετε ποτέ απευθείας στο πρόσωπο.
• Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας έχει μάθει να κάθεται στην σκιά 10 π.μ. και 4 μ.μ.. Ελέγξτε την εξωτερική περιοχή όπου το παιδί σας παίζει για να βεβαιωθείτε ότι υπάρχει επαρκής σκιά.
• Βεβαιωθείτε ότι τα νήπια καλύπτονται από τα ρούχα τους. Ρούχα βαμβακερά με μακριά μανίκια είναι δροσερά και άνετα, ενώ, επίσης, ιδιαίτερα προστατευτικά.
• Μην ξεχνάτε τα καπέλα και τα γυαλιά ηλίου. Επιλέξτε ένα καπέλο με πλατύ γείσο, που προστατεύει το πρόσωπο, τον λαιμό και τα αυτιά του παιδιού.

Πηγή:  https://www.iatropedia.gr/